لوئیس شورلت (۱۸۷۸-۱۹۴۱)  اتومبیل ران شجاعی بود که در مسابقات زیادی شرکت کرد . برای او اصلا مهم نبود که جانش به خطر می افتد و یا اینکه ریسک مسابقه‌ای که می‌خواهد شرکت کند، زیاد است. مهارت‌های رانندگی شورولت توجه مدیر خودروسازی، ویلیام دورانت(  William Durant)را به خود جلب کرد. این دو مرد استعدادهای خود را با هم ترکیب کرده و شرکت موتور شورولت را تاسیس کردند. شورولت یک ماشین سواری راحت خانوادگی شیک شش سیلندری را طراحی کرد که خیلی سریع در بازار جایگاهش را یافته و موفق شد. او ثابت کرد که در کنار مهارت‌های اتو مبیل رانی‌اش ، توانایی طراحی خودرو را هم دارد.

لویی جوزف شورلت در ۲۵ دسامبر ۱۸۷۸در شهر لشو دو فوند (La Chaux-de-FondS) سوئیس متولد شد. او دومین پسر جوزف فلیسیان شورلت (،Joseph Felician Chevrole) ساعت ساز و آنجلینا ماری (ماهون) شورلت( Angelina Marie (Mahon) Chevrolet ) بود. او در کنار شش برادر و خواهر خود بزرگ شد. هنگامی که لوئیس حدود شش سال داشت، خانواده اش به  شهر کوچکی در منطقه بورگوندی (Burgundy) فرانسه نقل مکان کردند. پدرش مهارت‌های اولیه مکانیکی را به او آموخت و بر اهمیت دقت در ساخت قطعات ماشین‌آلات تأکید کرد. آموزه‌های پدر بر مهارت او به عنوان یک طراح موتور تاثیر زیادی گذاشت.  شورلت برای کمک به امور مالی خانواده، به عنوان یک آموزش دهنده در انبار شراب محلی مشغول به کار شد. روش تخلیه شراب از یک بشکه به بشکه دیگر بسیار کند بود. او تصمیم گرفت که یک پمپ بشکه شراب طراحی کند. این اقدام ، تحسین‌های محلی را برای او به ارمغان آورد و برای دهه‌ها در منطقه بورگوندی مورد استفاده قرار گرفت.

یکی از سرگرمی‌های آخر هفته در بورگوندی ، دوچرخه سواری بود. شورلت در اینجا بود که علاقه خود را به سرعت توسعه داد. او با ضرایب دنده آزمایش کرد تا اینکه بهترین ضریب دنده را برای توانایی بدنی خود یافت. شورلت نوجوان که مدرسه گرامر را به پایان رسانده بود، در یک فروشگاه دوچرخه شاگرد شد. مالک این فروشگاه یک  سه چرخه دیون ( ۱٫۲۵de Dion tricycle) اسب بخاری داشت که معمولاً خراب می‌شد. شورلت کتابچه راهنمای تعمیر را خرید و در اوقات فراغت خود به تعمیر دوچرخه پرداخت. او خیلی سریع مشکل را یافته و قطعات مورد نیازش را از سازنده‌ی سه چرخه دریافت و این سه چرخه را درست کرد. بعد از این اتفاق او دوچرخه‌ای با نام فروتناک (Frontenac) ساخت. شورلت در زمستان دوچرخه می‌ساخت و در تابستان به گردشگران می‌فروخت.  این اتفاقات مقارن با دوران تاریخی قرن هفدهم مستعمرات آمریکای شمالی فرانسه بود.( seventeenth century governor of France’s North American colonies )

او  بعداً از همین نام در آمریکا برای شرکت خودروسازی خود استفاده کرد. در همین زمان، اولین خودرو نظر او را جلب کرد و او تصمیم گرفت که یک اختراع جدیدی را انجام دهد.

کسب و کار تولید دوچرخه او چندان موفق نبود و شورلت در کارخانه های خودروسازی ( Darracq ، Hotchkiss و Dion Bouton )شاگرد شد. او در سال ۱۸۹۸، در شرکت خودرو مورس ( Mors Auto) شروع به کار کرد و در سال ۱۸۹۹ در سن بیست و یک سالگی به یک نمایندگی خودرو در مونترال، کانادا منتقل شد. شورلت به مدت شش ماه به عنوان راننده-مکانیک کار کرد و سپس به بروکلین، نیویورک نقل رفت. او برای شرکت (DeDion Bouton Motorette) کار کرد و به زودی این فرصت به او داده شد تا یک راننده خودروی مسابقه ای جایگزین برای فیات در شهر نیویورک باشد. در سال ۱۹۰۱، پس از مرگ پدرش، بقیه اعضای خانواده خود را به آمریکا آورد و در سال ۱۹۱۵ یک شهروند آمریکایی شد.

در روزهای اولیه صنعت خودروسازی، شرکت‌های خودروسازی با برنده شدن در مسابقات جاده‌ای، پیست، تپه‌نوردی و مسابقات استقامتی محصولات خود را تبلیغ می‌کردند. شورلت با شکست دادن بارنی اولدفیلد و والتر کریستی،(  Barney Oldfield and Walter Christie )  دو  شرکت کننده ی قدرتمند ، در هیپودروم قدیمی در موریس پارک نیویورک( old Hippodrome in New York’s Morris Park )در ۲۰ می ۱۹۰۵ به موفقیت بزرگی دست یافت. او با رانندگی با یک فیات ۹۰ اسب بخاری، در اطراف پیست با سرعت ۶۸ مایل در ساعت رکورد زده و پیچ‌ها را با سرعت زیادی طی می‌کرد.  در اواخر همان سال، او والتر کریستی و هنری فورد (  Walter Christie and Henry Ford)را در یک مسابقه یک مایلی در کیپ می، نیوجرسی(  Cape May, New Jersey ) شکست داد. شورلت در سال ۱۹۰۵ با سوزان تریووکس Suzanne Treyvoux )ازدواج کرد که حاصل ازدواج آنها دو پسر به نام های چارلز لوئیس و آلفرد بود.

پیوستن به تیم بیوک ریسینگ

شورلت بیست و هفت ساله به سرعت مشهور شد. او توجه ویلیام دورانت، بنیانگذار جنرال موتورز را به خود جلب کرد. دورانت در سال ۱۹۰۷ شورلت و برادر کوچکترش آرتور( Arthur )را به فلینت، میشیگان(  Flint Michigan )دعوت کرد تا یک شغل رانندگی را به آنها پیشنهاد کند.

در آن دوران ، رانندگان مسابقات اتومبیل‌ رانی خیلی به کسب پول فکر نمی‌کرده و بیشتر به کسب افتخار توجه داشتند. به همین دلیل برای  تامین معاش خانواده‌هایشان به کارهایی مربوط به صنعت خودرو سازی مشغول می‌شدند. دورانت مسابقه‌ای را پشت کارخانه بیوک( Buick )در فلینت برگزار کرد. آرتور که راننده محتاط‌تری بود، شغل رانندگی را به دست آورد. از لویی شورلت که به راحتی مسابقه را برده بود، خواسته شد تا به تیم مسابقه بیوک ملحق شود. در مدت سه سال ، شورلت پیروزی های زیادی را برای تیم بیوک به دست آورد. مسابقه ۱۵۸ مایلی برای قهرمانی (Yorick )در لوول، ماساچوست(, Massachusetts Lowell)یکی از آن مسابقات بود. به گفته مورخان مسابقات اتومبیل ‌رانی آن دوره، تنها دلیل شکست شورولت در یک مسابقه، خرابی تجهیزاتش بود. شورلت نزدیک به سه سال در بین سال‌های ۱۹۰۵ و ۱۹۲۰ به معالجه صدمات ناشی از تصادفات مسابقه پرداخت. به دلیل تصادفات زیادش یک قفس لوله‌ای شکل را درون کابین ماشین نصب کرد  که بارها جانش را نجات داد.  اما متاسفانه جان مکانیکش را نجات نداد. در نهایت، او رول بار را اختراع کرد که اکنون نصب آن در همه اتومبیل‌های مسابقه اجباری است.

در سال ۱۹۰۹، شورلت گاراژی را در دیترویت، میشیگان افتتاح کرد و در آنجا به طراحی، ساخت و آزمایش موتورهای چهار و شش سیلندر خودرو مشغول شد. دوستانش او را فردی کمال گرا و سخت کوش توصیف کرده که معمولاً شانزده ساعت در روز را کار می‌کرد. او از  اینکه کارها را به دیگران محول کند متنفر بود و ترجیح می‌داد بیشتر کارهای مهم را خودش انجام دهد. او شخص صبوری نبود و  معمولا زود عصبانی می‌شد. اگرچه به خانواده و دوستانش بسیار وفادار بود اما دوست نداشت که دیگران به او دستور دهند.

طراحی اولین خودروی شورلت

ویلیام دورانت در سال ۱۹۱۰ به دلیل اختلاف بین سهامداران از جنرال موتورز اخراج شد. شورلت به او پیشنهاد طراحی یک خودروی کوچک و شیک خانوادگی را داد. نتیجه  این همکاری یک خودروی شش سیلندر (به نام شورولت) بود که مهارت و توانایی های شورلت را نشان داد. این خودروی جدید که قیمت بالای ۲۱۵۰ دلاری داشت، ۳۰۰۰ دستگاه در سال ۱۹۱۲  فروخت.  شورلت از فروش ۱۶۰۰۰ خودرو در طول دو سال ۱٫۳ میلیون دلار سود کرد. ماشین او دارای میل لنگ متعادل، اولین اهرم تعویض دنده در وسط زمین و اولین ترمز اضطراری خارج از مسیر، زیر داشبورد بود. در سال ۱۹۱۴ شورلت تصمیم به ترک شرکت گرفت. به این دلیل که دورانت برای رقابت با فورد یک خودروی ارزان قیمت بنام شورلت را به شرکت اضافه کرد و چون شورلت مشتاق خودروهای ارزان قیمت نبود ، سهامش را در خودروی شورلت قبل از افزایش قیمت و ارزش آن به دورانت فروخت .

تاسیس شرکت خودرو سازی فروتناک ( Frontenac)

شورلت به یک طراح مستقل موفق خودروهای مسابقه‌ای تبدیل شد. او در سال ۱۹۱۴ شرکت موتور فروتناک(  Frontenac Motor Company)را تأسیس کرد و چهار ماشین مسابقه ساخت. هر سه برادر شورلت با این خودروها در مسابقه ی ( ۱۹۱۶ Indiana 500 classic) ایندیانا ۵۰۰ کلاسیک ۱۹۱۶ شرکت کردند ، اما هیچ یک از آنها نتوانستند مسابقه را به پایان برسانند. در سال ۱۹۱۵، شورولت یک خودروی جدید به نام کرنلین(  Cornelian )را برای شرکت (Blood Brothers Machine) ساخت. او شروع به کار با آلیاژ به جای فولاد کرده بود. شورلت بر اهمیت نسبت بهتر قدرت به وزن با یک خودروی چهار سیلندر کوچک با وزن کمتر از ۱۰۰۰ پوند تاکید کرد. از سال ۱۹۱۶ تا ۱۹۱۹ اکثر کشورهای صنعتی درگیر تولید مواد و  مایحتاج برای حمایت از جنگ در اروپا بودند. شورلت به آزمایش با موتورهای هواپیما مشغول شد. او همچنین به عنوان معاون و مهندس ارشد  برای امریکن موتورز (American Motors) خدمت کرد.

پس از پایان جنگ، شورلت به دنیای مسابقه و اتومبیل رانی بازگشت. او وقتی که بازوهای فرمان فولادی وانادیوم vanadium steel steering arms)را به جای نوع قبلی و حرارتی آن آورد ، تقریباً برای خود و دیگر شرکت کنندگان  فاجعه‌ای درست  کرد. همه بازوهای فرمان به جز بازوی ماشینی که برادرش گاستون آن را می‌راند، از کار افتادند. فروتناک هشت سیلندر مستقیم او با رانندگی گاستون در سال ۱۹۲۰ برنده مسابقه ایندیاناپولیس Indianapolis race )شد. این اولین خودروی ساخت آمریکا بود که از سال ۱۹۱۲ در مسابقه دربی ایندیاناپولیس برنده شده بود. شورلت به مسابقات  ادامه داد تا اینکه برادر کوچکترش گاستون در نوامبر ۱۹۲۰ در یک مسابقه ای در لس آنجلس کشته شد. ماشین دیگری که توسط شورلت طراحی شده بود، یک مونرو-فرونتناک Monroe-Frontenac بود که با رانندگی تامی میلتون( Tommy Milto) در مسابقه ایندیاناپولیس ، در سال ۱۹۲۱ برنده شد.

بلافاصله پس از این، شرکت موتور فروتناک شکست خورد و ون رانست (C. W. VanRanst)  مهندس سابق دوزنبرگ(  Duesenberg ) برادران شورلت را متقاعد کرد که سرسیلندرهای ویژه‌ای برای فوردهای مدل-T سوپ شده به نام (Fronty-Fords)  ساخته و بفروشند. کار آنها به اوج رسیده بود تا جایی که روزانه ۶۰ سرسیلندر تولید می‌کردند اما با وارد شدن مدل A  به بازار، دوران اوج آنها نیز پایان یافت.

شورلت یک تاجر زیرک نبود. او علاوه بر اینکه نتوانست از رشد چشمگیر شرکت موتور شورولت و ادغام متعاقب آن با جنرال موتورز بهره مند شود، در تلاش راه‌اندازی خط تولید خودروهای سواری فروتناک نیز مقدار زیادی پول از دست داد.

(Allan A. Rya)و شرکت (Stutz Motorcar)یک میلیون دلار برای تولید خط جدیدی از خودروهای سواری   (Frontenac) به عنوان بخشی از خط (Stutz) سرمایه گذاری کردند. رکود سال ۱۹۲۲ مانع ادامه ی خط تولید جدید گشته و شورلت مجبور شد تمام بدهی‌های شرکت فروتنانک رایان دلاور Ryan’s Frontenanc Corporation of Delaware را بپذیرد. با این حال، او حق ثبت اختراع ایالات متحده را برای اختراع فرمان انعطاف پذیر را داشته و اولین سازنده ای بود که ترمزهای چهار چرخ را روی یک خودرو نصب کرده بود. او همچنین با موسس شمع الکتریکیAC ، آلبرت چمپیون( Albert Champion ) ارتباط کمی داشت.  آنها بجای اینکه با استفاده از توانایی‌هایشان به ثروت و قدرت برسند ، بر سر یک موضوع شخصی با هم بحث کردند که منجر به درگیری فیزیکی شد.

اگرچه اتومبیل و اتومبیل رانی علاقه ی همیشگی  او بود، اما  شورلت علایق دیگری نیز داشت. او در سال ۱۹۲۵ مسابقه قایق‌های تندرو را تجربه کرد و در میامی فلوریدا برنده مسابقات قهرمانی شد. او همچنین از تیراندازی و گلف لذت می برد، که در آن تورنمنت‌ها نیز آماتورهای زیادی را برد.

ساخت نمونه اولیه برای صنعت هواپیما سازی پیشرفته

برادران شورلت شروع به تولید یک موتور هواپیمای کارآمد به نام شورلیر ۳۳۳( Chevrolair 333) کردند. مدیریت نادرست باعث شد که هم این کار به پایان برسد و بین برادران جدایی ایجاد شود. سپس شورلت به شرکت هواپیماسازی جدید فورد بالتیمور، گلن ال. مارتین،( Baltimore Ford dealer, Glenn L. Martin) پیوست، اما در سقوط بازار سهام در سال ۱۹۲۹ به مارتین باخت. مارتین بعداً یک شرکت موفق در زمینه  این موتور‌ها تاسیس کرد که آن را مارتین ۴-۳۳۳ یا بمب افکن مارتین Martin 4-333 or the Martin bomber) )نامید. در سال ۱۹۳۴، شورلت مشاور بخش شورلت جنرال موتورز شد. او تا زمانی دچار خونریزی مغزی گشته و در سال ۱۹۳۸ مجبور به باز نشستگی شد، در آنجا باقی ماند.

سالهای آخر او با غم و اندوه همراه بود. پسر بزرگ او در سال ۱۹۳۴ درگذشت. بسیاری از یادگاری ها و نقشه های مهندسی او با سوختن خانه خواهرش در نیوجرسی از بین رفتند. در نهایت زمانی که برای دیداری به دیترویت میشیگان و خانه ی باز نشستگی‌اش در فلوریدا رفته بود در ۶ ژوئن ۱۹۴۱ درگذشت. او در کنار برادرش گاستون در قبرستان صلیب مقدسHoly Cross Cemetery  در نزدیکی ایندیاناپولیس Indianapolis Speedway به خاک سپرده شد.  در سال ۱۹۶۹زمانی که شورلت در مراسم مشاهیر خودرو  Automotive Hall of Fame انتخاب گشت، زحمات و دستاوردهای او بیشتر شناخته شد.

نوشته لوئیس شورولت، اتومبیلران شجاع اولین بار در قطعات خودرو. پدیدار شد.