خانه روشن – این روزها باتوجه به ازدحام جمعیت , آلودگی هوا و ترافیک های سنگین در تهران بسیاری از مردم ترجیح می دهند برای رفت و آمد در سطح شهر از مترو استفاده کنند.
هرفردی که گذرش به مترو افتاده باشد حتما تابلوهای مترو را دیده است. نام ایستگاه ها و سایر تابلو هایی که در مترو به چشم میخورند دو زبانه هستند.
به گزارش سازمان مرکزی آمار پایتخت جمهوری اسالمی ایران در سال ۱۳۹۴ حدود ۱۲۶۸۴۰۰۰ نفر جمعیت را در خود جای داده است. از این جمعیت حدود ۳۳۱۳۰۰۰ نفر در روز برای رفت و آمد در سطح شهر از مترو استفاده میکنند.
سالیانه میلیون ها نفر توریست به تهران سفر میکند که درصد ناچیزی از این تعداد از مترو استفاده میکنند. حال این دوزبانه بودن به آن دلیل است که مسوولین در هنگام احداث مترو به فکر آن تعداد انگشت شمار از توریستهایی بوده اند که میل دارند با مترو طی طریق کنند! اما عجب از این مسوولین دور اندیش که جمعیت ۱۲ میلیون نفری مسلمانان پایتخت را فراموش کرده اند و حتی فضایی درخور شأن آنها برای انجام مهمترین واجب دینی در نظر نگرفته اند!
در بسیاری از اوقات هنگامی که یک عضوجامعه ی مسلمان ایرانی بخواهد در ایستگاهی نمازاول وقت به جا آورد باید در میان تابلوهای متعدد دو زبانه دنبال تابلوی کوچک و مهجور نمازخانه بگردد و وقتی هم که آن را به زحمت می یابد شک میکند که واقعا آیا این راهروی تنگ و تاریک به نماز خانه منتهی می شود؟!
به اتاقک نمازخانه که می رسد)اگر درآن قفل و چراغهایش خاموش نباشد!( آنقدر فضاکوچک است که یا باید صبرکند یکی دو نفرنمازشان تمام شود و جا برای افراد بعدی باز شود یا از خیر خواندن نماز اول وقت بگذرد و راه آمده را برگردد. البته همه این ها در صورتی است که فرد وضو داشته و نیازی به تجدیدوضو نداشته باشد، تکلیف کسی که وضو نداشته باشد هم روشن است! چون در هیچ یک از ایستگاه ها سرویس بهداشتی عمومی و یا ضوخانه ای تعبیه نشده است.
حق است که می گویند معماری شهر بسترحیات وسرزندگی دین و فرهنگ و اصالت مردمان جامعه است. وقتی که افراد نتوانند نیازهای دینی و انسانی خود را در بستر شهرخود رفع کنند به راستی چقدر می توان به حفظ و بقای هویت دینی آن جامعه امید داشت
کریمیان
