حقوقی بین انسان ها و بین انسان با سایر موجودات و انسان با خداوند متعال وجود دارد. که حق احترام است. برابر آیه ۷۰ در سوره مبارک اسراء خداوند می فرماید: ما فزرندان آدم را گرامی داشتیم…
پدر و مادر باید فرزند خود را گرامی بدارند با او محترمانه برخورد کنند. او را بزرگ و بزرگوار بشمارند. از همان کودکی برای او، تمایلات، رفتارها و تمام شئون وجودی او ارزش قائل شوند. در مسیر تربیت او نفع و نیازهای واقعی او را در نظر بگیرند. برای هر برخوردی با او تفکر کرده و هدفی داشته باشند.
چنین فرزندی خود را به هیچ نمی فروشد، برای فکر، دل و عمل خود ارزش قائل می شود و با حداکثر اعتمادبه نفس می کوشد خود را به شایسته ترین جایگاه برساند. اسیر افکار، اوهام و رفتارهای ناپسند نمی شوند.
در بعضی از روایات آمده است: پدر باید با مادر فرزندش با احترام برخورد کند. بدان معنا که مادر در نزد فرزند عزیز است و پدر نباید این موضوع را نادیده بگیرد.
هیچ پدر یا مادری حق مالکیت بر فرزندان ندارند. ایشان در مراحل مختلف رشد فرزند با شرایط خاصی بر فرزند ولایت و حق سرپرستی دارند. این حق مسئولیت و تکلیف می آورد.
اگر هماره پدر و مادر با فرزند خود با محبت و احترام برخورد کنند. فرزند ایشان بزرگمنش، مودب، منصف و شایسته خواهد شد. تمام خوبی های پدر و مادر را جبران می کند. آن طور که پدر و مادر از او لذت برده و کامیاب می شوند.
حسن بشارت نیا
