تنها یک پیاده‌روی در جنگل یا قدم زدن در کنار ساحل در یک صبح آفتابی می‌تواند درونی‌ترین احساسات شادی و آرامش را بیدار کند، و روانشناسی محیطی راه زیادی را برای اثبات این واقعیت طی کرده است.
رواشناسی محیطی مملو از نظریه‌هایی در مورد چگونگی عملکرد ما در محیط اطرافمان است. تمایل ما به طبیعت ژنتیکی است و ریشه در تکامل دارد. به عنوان مثال، آیا تا به حال فکر کرده‌اید که چرا اکثر مردم ترجیح می‌دهند اقامتگاه‌هایی را رزرو کنند که از بالکن یا تراس منظره‌ای عالی دارند؟ چرا بیمارانی که از تخت بیمارستان خود منظره طبیعی را مشاهده می‌کنند زودتر از دیگران بهبود می‌یابند؟ یا چرا وقتی استرس ذهن ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، تنها به دنبال یافتن زمانی برای گذراندن زمان در طبیعت هستیم؟
نگاهی به اثرات مثبت ارتباط با طبعیت
«ریچارد لوو» در کتاب معروف خود به نام «آخرین فرزند در جنگل» به «اختلال کمبود طبیعت» اشاره کرده است. به گفته لوو، اختلال کمبود طبیعت وجود یک ناهنجاری در مغز نیست. این اختلال ناشی از دست دادن ارتباط انسان با محیط طبیعی خود است. نزدیکی به طبیعت سلامت جسمی، ذهنی و معنوی انسان را بهبود می‌بخشد. از درون به انسان احساس زنده بودن می‌دهد و نباید آن را به خاطر تحولات اخیر مانند شهرنشینی، فناوری یا رسانه‌های اجتماعی به خطر بیاندازیم.
فواید نزدیکی به طبیعت متنوع است. ما می‌توانیم از اثرات مثبت اتصال به محیط در تمام سطوح رفاه فردی لذت ببریم.
حمام کردن در جنگل
حمام کردن در جنگل درمانی است که در ژاپن در دهه ۱۹۸۰ ایجاد شد و از آن زمان به عنوان سنگ بنای مراقبت‌های بهداشتی پیشگیرانه و بهبودی پزشکی ژاپنی تبدیل شده است. حمام کردن در جنگل یا به قول ژاپنی «شینرین-یوکو» (Shinrin-yoku) روشی معروف برای گذراندن وقت در طبیعت است. تحقیقات نشان داده است افرادی که حمام کردن در جنگل انجام می‌دهند، عملکرد سیستم عصبی بهینه، شرایط قلبی متعادل و کاهش اختلالات روده ای دارند. تحقیقات در مورد حمام جنگل همچنین نشان می دهد که پیاده روی مکرر یا سفر به طبیعت با تحریک تولید پروتئین های ضد سرطان، به بیماران در مبارزه با بیماری های لاعلاج کمک می‌کند.
فعالیت‌های خارج از منزل
انجام فعالیت‌های خارج از منزل احتمال ابتلا به مشکلات بینایی مانند دوربینی و نزدیک بینی را کاهش می‌دهد. یک مطالعه بر روی کودکان در استرالیا نشان داد که کودکان مدرسه‌ای که در فعالیت‌های بیرون از خانه شرکت می‌کنند، بینایی بهتری نسبت به کودکانی داشتند که زمان بیشتری را در داخل خانه سپری می‌کردند.، دارند.
شاخص جرم بدنی پایین‌تر
مطالعات نشان داده‌اند، افرادی که زمان بیشتری را در طبیعت می‌گذرانند ، شاخص جرم بدنی (BMI) پایین‌‍تری نسبت به افرادی دارند که در طبعیت وقت نمی‌گذرانند. افرادی که در فضای باز ورزش می‌کنند کمتر خسته می‌شوند و شانس کمتری برای ابتلا به چاقی و بیماری‌های مرتبط با آن دارند.
طبیعت سلامت روانی را بهبود می‌بخشد
طبیعت به تنظیم هیجانی کمک می کند و عملکرد حافظه را بهبود می بخشد. یک مطالعه بر روی مزایای شناختی طبیعت نشان داد که افرادی که در طبیعت پیاده‌روی می کردند، در آزمون حافظه عملکرد بهتری نسبت به افرادی داشتند که در خیابان‌های شهر پیاده روی می‌کردند.
پیاده روی در طبیعت برای افراد مبتلا به افسردگی مفید است
مطالعات نشان داده بود افرادی که از اختلالات افسردگی خفیف تا شدید رنج می‌بردند، هنگام قرار گرفتن در معرض طبیعت، خلق و خوی بهبود یافته قابل توجهی داشتند. همچنین این افراد برای بهبودی و بازگشت به حالت عادی انگیزه و انرژی بیشتری داشتند. تحقیقات اخیر نشان داد که بیرون از منزل بودن با کاهش ترشح هورمون استرس به نام «کورتیزول»، استرس را کاهش می‌دهد.
پیاده‌روی در طبیعت و انجام سایر فعالیت‌ها در خارج از منزل باعث تقویت توجه و تمرکز می‌شود. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ارتباطات محیطی قوی با عملکرد بهتر، افزایش تمرکز و کاهش احتمال ابتلا به اختلال کمبود توجه مرتبط است. مطالعه‌ای در دانشگاه کانزاس نشان داد که گذراندن زمان بیشتر در خارج از منزل و صرف زمان کمتر با دستگاه‌های الکترونیکی، می‌تواند مهارت‌های حل مسئله ما را افزایش دهد و توانایی‌های خلاق را بهبود بخشد.
تقویت معنوی
روانشناسان محیطی استدلال کرده اند که یک جزء ارزشی به رابطه انسان و طبیعت اضافه شده است. با نزدیک ماندن به طبیعت، احساس سپاسگزاری و قدردانی بیشتری نسبت به طبیعت در انسان شکل می گیرد. مشاهده شگفتی های جهان بیرون به طور خودکار در انسان میل به محافظت از آن را تقویت می کند. تنفس در طبیعت به ما آگاهی حس سالم بودن می دهد. زمانی که در خارج از منزل وقت می گذرانیم، بیشتر به آنچه می بینیم، آنچه می شنویم، رایحه و احساس خود می اندیشیم.
