آسار توروالد ناتانائل گابریلسون (Assar Thorvald Nathanael Gabrielsson ) (زاده ۱۳ اوت ۱۸۹۱ – درگذشته ۲۸ مه ۱۹۶۲) صنعت‌گر سوئدی و یکی از بنیان‌گذاران ولوو بود

اوایل زندگی
آسار گابریلسون در ۱۳ اوت ۱۸۹۱ در کورسبرگا، شهرستان اسکارابورگ، سوئد، (Korsberga, Skaraborg County ) بدنیا امد. او پسر گابریل ناتانائل گابریلسون و آنا هلمینا لارسون، (Gabriel Nathanael Gabrielsson and Anna Helmina Larsson,) که در ۱۴ آوریل ۱۸۸۹ ازدواج کردند، بود. پدرش مدیر کارخانه آجرسازی کورسبرگا بود . او بعدها مزرعه ی اسپنفالا ا Spännefalla که در نزدیکی یک لبنیات سازی در تیبرو Tibroبود را اجاره کرد و در آنجا یک مغازه تخم‌مرغ فروشی راه اندازی کرد. آسار گابریلسون اولین فرزند از سه فرزند خانواده بود. او یک برادر پنج سال کوچکتر به نام بورجه گابریلسون (Börje Gabrielsson) داشت . او هم مثل خودش سی سال مدیر عامل شرکت آسترا (Astra ) بود. او در سال ۱۹۰۹ امتحانات دانشجویی را گذراند و در سال ۱۹۱۱ از دانشکده اقتصاد استکهلم (Stockholm School of Economics)فارغ التحصیل شد.

شغل و حرفه
آسار گابریلسون دارای مدرک لیسانس در اقتصاد بود و در اوایل دهه ۱۹۰۰ به عنوان مدیر فروش یاتاقان یا بلبرینگ SKF در گوتنبرگ (Gothenburg) بود. در سال ۱۹۱۶ توسط بیورن پریتز (Björn Prytz ) در بخش فروش استخدام شد و در ۲۰ ژوئن ۱۹۲۲ به عنوان مدیر فروش کل گروه شرکت SKF منصوب شد. او تا زمان تاسیس شرکت جدید خودروسازی (Aktiebolaget Volvo, AB Volvo ) ای بی ولوو ( یک شرکت فرعی (در این سمت باقی ماند.
SKF به سوئدی Svenska Kullagerfabriken “کارخانه بلبرینگ سوئدی که یک شرکت سوئدی تولید بلبرینگ و مهر و موم است که در سال ۱۹۰۷ در گوتنبرگ، سوئد تأسیس شد .”

پروژه خودروی ولوو
در ژوئن ۱۹۲۴، زمانی که آسار گابریلسون با دوست قدیمی خود گوستاف لارسون (Gustaf Larson ) در استکهلم ملاقات کرد، از برنامه های خود برای ایجاد یک خودروی جدید سوئدی صحبت کرد. گوستاف لارسون بین سال‌های ۱۹۱۷ و ۱۹۱۹ برای SKF کار کرده بود، اما در آن زمان برای شرکت (AB Galco ) (شرکتی است که در صنعت خدمات مالی فعالیت می کند. ) در استکهلم کار می‌کرد. آنها در آگوست ۱۹۲۴ در رستوران استورهوف Sturehof در استکهلم قراردادی بستندکه تا یک سال بعد در ۱۶ دسامبر ۱۹۲۵ قرارداد آنها کتبی امضا شد. بر اساس این قرارداد قرار شد که گوستاف کارهای مهندسی و همچنین تولید سرمایه ی این خودروی جدید را انجام دهد. طرح و تولید سرمایه گذاری برای این ماشین جدید، فقط با قید موفقیت پروژه بود. حداقل ۱۰۰ خودرو در این کارخانه جدید تولید شد که باید قبل از ۱ ژانویه ۱۹۲۸ به موفقیت دست پیدا می کرد. این قرارداد معروف نشان می دهد که آسار گابریلسون مالک این پروژه ریسک بزرگی انجام داد که هیچ گونه تضمینی هم برای موفقیت آن نبود. آسارخودش ریسک های اقتصادی را پذیرفت و گوستاو، در بدترین حالت، بدون دریافت پاداش روی پروژه کار می کرد، اما همچنان حقوقش را از (AB Galco) در استکهلم می گرفت. بیشتر سرمایه استارتاپی که آسار در نظر داشت برای این پروژه استفاده کند، کمیسیون های فروش اضافی بود که او از زمان خود به عنوان مدیر عامل برای شرکت تابعه SKF در پاریس از سال ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۲ پس انداز کرده بود.

بازگشت به سال های ۱۹۲۲-۲۳
ایده اولیه که توسط آسار به SKF ارائه شد، شامل چند نکته اصلی بود. ایده اصلی این بود که یک تجارت تولید خودرو در SKF راه اندازی شود تا در هنگام توسعه یاتاقان های جدید برای صنعت خودرو نسبت به رقبا برتری پیدا کند، که همچنین منجر به افزایش فروش یاتاقان ها و به نوبه خود تأثیرات مثبت بر صنعت سوئد به عنوان یک مجموعه ی کامل می شود. او این ایده ها را در زمانی که به عنوان مدیر عامل برای شرکت تابعه SKF در پاریس ۱۹۲۱-۱۹۲۲ کار می کرد، توسعه داد، زمانی که متوجه شد شرکت های بلبرینگ رقیب در اروپا شروع به سرمایه گذاری زیادی در شرکت های خودروسازی کرده اند تا فروش خود را به مشتریان اصلی و مهم تضمین کنند. . با این حال، گابریلسون نتوانست هیئت مدیره SKF را در مورد ایده‌های خود متقاعد کند، زیرا مدل اصلی تجارت و کار SKF ساخت بلبرینگ‌ بود و جایی برای ادغام شرکت خودرو سازی وجود نداشت. سپس آسار تصمیم گرفت که ده نمونه ی اولیه آزمایشی خودرو با بودجه ی خودش بسازد. تا بعداً خودروها و طرح سرمایه گذاری کامل را به SKF ارائه دهد. ایده ساخت نمونه های آزمایشی مطمئناً به این واقعیت مربوط می شد که هیچ شرکتی برای قطعات (موتورها، گیربکس ها، اجزای شاسی و غیره) با مقدار کمتری به آنها پیشنهاد نمی داد و از آنجا که آسار مطمئن بود. که SKF برنامه های او را در زمان مقرر تایید خواهد کرد. مهندسی، مستندسازی و برنامه‌ریزی سرمایه‌گذاری دقیقاً به همان روشی انجام شد که گویی توسط SKF انجام شده بود تا برای راه‌اندازی یک شرکت خودروسازی جدید آماده شود. آسار از حمایت کامل مدیر عامل SKF، آقای بیورن پریتز برخوردار بود، تا زمانی که پروژه خصوصی او در کارش به عنوان مدیر فروش در SKF تداخل نداشته باشد
ده خودروی نمونه ی اولیه ، مدل ÖV 4، (اولین خودروی ساخته شده ی ولوو) در استکهلم در AB Galco تحت نظارت گوستاو لارسون طراحی و مونتاژ شدند و در آن زمان هنوز وظایف خودش را در AB Galco انجام می داد. یک دفتر طراحی که “اولین دفتر طراحی ولوو” نامیده می شود، در یکی از اتاق های آپارتمان شخصی گوستاو لارسون در (Rådmansgatan 59) در استکهلم تأسیس شد. کار طراحی در پاییز ۱۹۲۴ آغاز شد و تعدادی از مهندسان، از جمله مهندس جان جی اسمیت، که در سال ۱۹۲۴ از آمریکا بازگشته بود، و بعدها مهندس هنری وستربرگ، به این پروژه ملحق شدند. تمام فاکتورهای مربوط به پروژه به آدرس خصوصی آسار در (Kungsportsavenyn 32) در گوتنبرگ ارسال شد. در بسیاری از سفارش‌هایی که گوستاو لارسون خودش انجام داد، از آسار گابریلسون به عنوان ضامن یاد کرد که هزینه‌های تحویل توسط او شخصاً پرداخت می‌شود. این جزئیات نشان می دهد که پروژه خودروسازی ولوو در ابتدا یک پروژه خصوصی واقعی بود و از نظر اقتصادی توسط SKF حمایت نمی شد.

اولین نمونه اولیه ماشین در ژوئن ۱۹۲۶ آماده شد. آسار و گوستاو اولین ماشین را سوار شدند و خودشان در جاده های پر دست انداز به سمت SKF در گوتنبرگ رفتند تا به هیئت مدیره ی SKF نشان دهند و طرح سرمایه گذاری نهایی را ارائه دهند.

تاسیس شرکت خودروسازی AB Volvo
در جلسه هیئت مدیره که در ۱۰ آگوست ۱۹۲۶ در هوفورس (، Hofors) سوئد برگزار شد، SKF تصمیم گرفت از شرکت فرعی قدیمی (Volvo AB) برای پروژه خودرو استفاده کند. AB Volvo که برای اولین بار در سال ۱۹۱۵ به ابتکار بیورن پریتز به ثبت رسید، در ابتدا برای یک سری از ساچمه های مخصوص در بازار آمریکا راه اندازی شد، اما هرگز واقعاً برای این منظور استفاده نشد. یک سری کمی از آنها مهر شده با ولوو ساخته شد اما هرگز در مقیاس بزرگتر معرفی نشد. قراردادی در ۱۲ اوت ۱۹۲۶ بین SKF و آسار منعقد شد که بر اساس آن مقرر می‌شد که تمام ده خودروی نمونه اولیه، نقشه‌های مهندسی، محاسبات و غیره به ولوو AB تحویل داده شود و در ازای آن، آسار بیشتر سرمایه ای را که برای ساخت نمونه های اولیه خرج کرده بود را دریافت کند.. به عبارت دیگر، آسار گابریلسون پروژه خود را به AB Volvo فروخت. این قرارداد توسط بیورن پریتز مدیر عامل SKF و آسار گابریلسن امضا شد. در قرارداد اصلی ۱۶ دسامبر ۱۹۲۵ آسار اظهار داشته بود که ممکن است پروژه خودرو را به هر شرکتی که علاقه مند است بفروشد، اما البته امیدوار بود که SKF شرکتی باشد که در صف اول قرار گیرد. لارسون همچنین در نهایت برای کارهای مهندسی اولیه با ÖV4 طبق قرارداد اصلی که او و آسار در ۱۶ دسامبر ۱۹۲۵ امضا کرده بودند، دستمزد دریافت کرد.

آسار گابریلسون سمت خود را به عنوان مدیر فروش SKF ترک کرد و در ۱ ژانویه ۱۹۲۷ به عنوان رئیس و مدیر عامل Volvo AB جدید منصوب شد. گوستاو لارسون در همان زمان به عنوان معاون و مدیر فنی منصوب شد و کار خود را در AB Galco استکهلم ترک کرد.
سری اول ولوو ÖV4 تولید شد
در ۱۴ آوریل ۱۹۲۷ حدود ساعت ۱۰ شب، اولین سری تولید ÖV 4 از کارخانه تازه تاسیس شده از شهر هیسینگن (Hisingen ) در گوتنبرگ خارج شد.

ده خودروی اولیه ای که در استکهلم مونتاژ شده بودند هرگز فروخته نشدند، به جز یکی که به عکاس ولوو، سون شوستد(Sven Sjöstedt) فروخته شد و بعداً در حدود سال ۱۹۳۰ به موزه صنعتی ولوو اهدا شد. اما در سالهای اول هم به عنوان وسیله ی نقلیه در محل کارخانه تولیدی استفاده می شد و هم به عنوان نوع آزمایشی برای تولیدات آینده مورد توجه بود.

مشکلات اقتصادی
ولوو در دو سال اول هیچ سودی بدست نیاورد و SKF سرمایه زیادی را برای ادامه فعالیت شرکت سرمایه‌گذاری کرد. با مشاهده نیاز به تنوع، در سال ۱۹۲۸ تولید کامیون ها با اجزای اصلی شاسی از ÖV4 آغاز شد. تولید کامیون ها در ابتدا در مقیاس کوچک بود، اما این مدل از ابتدا موفق بود. با این وجود، در اواخر سال ۱۹۲۹ SKF تقریباً شرکت را به چارلز نش (Charles Nash) رئیس نش موتورز (Nash Motors) در ایالات متحده فروخت. بیورن پریتز و آسار گابریلسون درست یک روز قبل از اینکه چالز نش با قایق به گوتنبرگ برسد ،توانستند هیئت مدیره SKF را متقاعد کنند که معامله را لغو کند. چارلز نش و آسار گابریلسون در طول سفر او به سوئد دوستان خوبی شدند و آسار بعداً در چندین نوبت از نش در آمریکا دیدن کرد تا در مورد تجارت اتومبیل صحبت کنند. AB ولوو در پایان سال ۱۹۳۰ برای اولین بار سود کمی کرد . SKF در سال ۱۹۳۵ به این نتیجه رسید که AB ولوو آماده است تا به عنوان یک شرکت سهامی عام روی پای خود بایستد و ولوو را به بورس استکهلم معرفی کند. با این حرکت، SKF خود را از اکثریت سهام خود خلاص کرد و اکنون می تواند بر تجارت اصلی خود، توسعه و تولید بلبرینگ ها تمرکز کند.

ولوو – بالاخره یک موفقیت
هنگامی که آسار در سال ۱۹۴۱ تولد ۵۰ سالگی خود را جشن گرفت، ۵۰۰۰۰ خودروی ولوو تحویل داده شد. تولید ۲۵۰۰۰ خودروی اول ده سال طول کشید اما برای ۲۵۰۰۰ خودروی بعدی تنها چهار سال طول کشید. در سال‌های ۱۹۴۴–۱۹۴۵، درست پس از پایان جنگ جهانی دوم، خودروی خانوادگی مدرن و جدید PV444 با طراحی کاملاً جدید معرفی شد.که سریع به موفقیت در فروش رسید. در این مرحله بود که آنها احساس کردن که جایگاهشان محکم شده است و بنابراین تولید کامیون ها و خودرو ها را به شدت افزایش دادند.

سالهای آخر
آسار گابریلسون تا سال ۱۹۵۶ سمت خود را به عنوان مدیر عامل AB Volvo حفظ کرد تا اینکه رئیس هیئت مدیره گروه Volvo شد و تا زمان مرگش در سال ۱۹۶۲ در این سمت باقی ماند.

نوشته آسار توروالد ناتانائل گابریلسون بنیان‌گذار ولوو اولین بار در قطعات خودرو. پدیدار شد.