روزنامه آرمان ملی نوشت: از روز نهم آذرماه که خبرمسمومیت دانش‌آموزان قم منتشر شد و بعدا به سایر نقاط کشور گسترش یافت گمانه‌زنی‌های فراوانی از منشأ انتشار گازهای مسموم کننده به میان کشیده می‌شود.
در ادامه مطلب آرمان ملی آمده است؛
مسئولان قضایی کشور خصوصا دادستان کل کشور که مسئولیت حمایت از حقوق عامه جزو وظایف ایشان است خطاب به دادستان‌های کشور احتمال اقدامات مجرمانه را از نظر دور نداشت و خواستار بررسی و شناسایی عوامل پشت پرده شد. برخی روزنامه‌ها به‌تازگی انگشت اشاره را به «تلاش غرب و پادوهای داخلی آنها برای احیای اغتشاش بعد از فروکش کردن اعتراضات» نشانه رفته‌اند.
کنایه جمهوری اسلامی به نمایندگان مجلس: راه هموار شده برای از سرگیری مذاکرات را مسدود نکنید /احیای برجام خواست عمومی است
از طرفی مردم عموما و والدین دانش‌آموزان خصوصا به‌درستی متوقع هستند که به هر حال عاملین انتشار این نوع گازها که فضای جامعه دبیرستانی و دانشگاهی را ناامن کرده است مسئولین از همه توان خود استفاده کنند و به این جنایت علیه امنیت داخلی پایان دهند.
یکی از عناوین مجرمانه تقصیرپذیر در حقوق ایران، فصل پنجم از قانون مجازات اسلامی است که به تشریح جرائم رایج علیه امنیت کشور و مجازات آنها که در نهایت ایجاد اخلال در نظم عمومی می‌باشد پرداخته است. پرواضح است اقداماتی از این دست نسبت به مسمومیت دانش‌آموزان مصداق عینی اقدام علیه امنیت داخلی است.
اما پرسش این است که پشت اقداماتی از این دست چه افرادی قرار دارند؟ اگر روزهای اول که هنوز موضوع عمومی نشده بود فرد یا افرادی می‌توانستند از بی‌خبری مسئولین مدارس سوءاستفاده کنند و به هر طریق مواد مربوطه را به داخل مدارس ببرند طبیعی است بعد از عمومی شدن خبر و وحشتی که بر خانواده‌ها خصوصا خانواده‌هایی که دختر دانش‌آموز دارند حاکم شده است حساسیت موضوع، امکان دستگیری عامل یا عاملین را می‌دهد صورت مسئله فرق می‌کند.
به صحبتی یکی از دانش‌آموزان با خبرنگار روزنامه همشهری دقت کنید؛ «خودم با چشم دیدم چیزی از پنجره به داخل کلاس انداختند. کلاس‌مان مشرف به حیاط است» قطعا کسی که این کار را کرده در حیاط مدرسه بوده. می‌دانیم ورود به مدارس خصوصا مدارس دخترانه جز مسئولین آن مدرسه و کسانی که به هر حال مجوز ورود دارند، امکان‌پذیر نیست. از طرفی بیشتر مدارس دارای دوربین مداربسته هستند و دوربین‌های مداربسته کلیه رفت‌و‌آمد و تحرکاتی از این دست را ضبط می‌کنند. کار ساده است، مدارسی که طی این مدت دانش‌آموزان در آنجا دچار مسمومیت شده‌اند، شناخته شده است.
معلوم و مشخص است تیمی از کارآگاهان زبده اداره آگاهی زیر نظر بازرس جنایی کلیه دوربین‌ها را کنترل و این دشمن خارجی و عوامل داخلی آنها را شناسایی کنند و از این سرنخ به سرنخ‌های بیشتری از اقدامات ضدامنیتی که علیه منافع ملی صورت گرفته است را شناسایی و به مردم معرفی کنند. در همه مدارس که مسمومیت دانش‌آموزان صورت گرفته در ابتدای ورود دانش‌آموزان به مدرسه و کلاس درس اوضاع کاملا آرام بوده ولی بعد از مدتی به گفته یکی از شاهدان عینی «…در کلاس نشسته بودیم که ناگهان گفتند کلاس را خالی کنیم. به سرعت بیرون آمدیم، در راهروی بوی عجیبی پیچیده بود؛ شبیه گوگرد و تخم‌مرغ گندیده. نفس همه بچه‌ها بند آمده بود، اصلا نمی‌توانستند راه بروند. به زور خودمان را به حیاط رساندیم. چند آمبولانس جلوی در مدرسه بود و به ما رسیدگی کردند.» همین خبر کافی است که زمان انتشار گازهایی که باعث مسمومیت دانش‌آموزان شده است را رصد کنیم. یعنی اول صبح که دانش‌آموزان وارد مدرسه شدند، فضا کاملا امن بوده و البته مدیران و مسئولین مدرسه هم امنیت را ملاحظه کردند که اجازه ورود به مدرسه و کلاس‌ها را دادند. اما اینکه دو ساعت بعد ورق برگشت و دیدیم که شرایط به گونه‌ای خطرناک شد که بچه‌ها را از کلاس فراخواندند و به اورژانس هم خبر داده بودند که تا بچه‌ها از کلاس بیرون می‌آیند به سرعت آمبولانس‌ها هم وارد مدرسه شده بودند.
دوربین‌های مدرسه و دوربین‌های اطراف و همین مدرسه اگر بازبینی شود کسانی که امنیت کشور را به خطر انداخته‌اند احتمالا شناسایی خواهند شد و با دستگیری آنان آرامش به جامعه بازخواهد گشت. گستردگی مدارس از یکی دو شهر قم و بروجرد به دیگر شهرهای کشور و دربرگرفتن جغرافیای گسترده‌ای به استان‌های مختلف تا امروز ناشی از کوتاهی‌هایی بوده که تاکنون صورت گرفته است که اگر همین دستورالعمل یعنی بازبینی دوربین‌ها را در مدارس اولیه انجام داده بودیم قطعا اجازه داده نمی‌شد این عوامل خارجی و اذناب داخلی آنان از قم و بروجرد به دیگر استان‌ها و شهرهای کشور بتوانند اعمال جنایتکارانه خود را انجام دهند.
حال که توسط دو روزنامه کیهان و همشهری انگشت اشاره به عوامل خارجی و اذناب داخلی رفته است و چون این دو روزنامه از اخبار موثقی برخوردارند طبیعی است در این شرایط حساس صرفا به گمانه‌زنی نمی‌پردازند بلکه با تکیه بر اطلاعات و پشت پرده نقشه راه مخالفین را به مسئولین نشان می‌دهند. این بهترین زمانی است که می‌توانیم به دور از حدس و گمان و محکوم کردن این و آن با داشتن انبوه مستنداتی در دوربین‌های مدارس مورد حمله در اختیار مسئولین قضایی وامنیتی هست چشم اسفندیار دشمن خارجی و اذناب داخلی آنها را نشانه رویم و به غائله‌ای که می‌رود امنیت کشور را آسیب‌پذیر کند، پایان بدهیم.
