این روزها تصمیمات قوهقضائیه مبنی بر صدور حکم اعدام تعدادی از بازداشتیهای اعتراضات اخیر سبب واکنشهایی در جامعه شده است. از سوی دیگر ذکر اتهام محاربه محل چالش میان علماست. با این همه قوهقضائیه احکامی را صادر کرده که اجرا میشود وغیرقابل کتمان نیست. اما موضوعی که دیروز سبب انتقادات زیادی شد به اظهارات مصطفی میرسلیم، نماینده تهران و عضو موتلفه مربوط است.
در حالی که بسیاری از صاحبنظران و کارشناسان تاکید بر تعویق اجرای حکم اعدام دارند، او که چند ماه پیش با چهره گرفته و پریشان از بازداشت پسرش به جرم ارتباط با منافقان صحبت میکرد، دیروز در پاسخ به اظهارات برخی مبنی بر فاصله کوتاه دستگیری تا اعدام عاملان ناآرامیها تصریح کرد: «خیر به این صورت نیست. بهنظر بنده فاصله بین دستگیری عوامل ناآرامیها تا اعدام آنها بسیار زیاد است و باید در فاصله ۵ یا ۱۰ روز بعد از دستگیری اعدام شوند، منتها قوهقضائیه روال خودش را دارد»
این اظهارات با واکنشهای مواجه شد چنانکه یکی از سایتها خطاب به میرسلیم نوشت: «نیمههای آبان بود که خبر آمد ۲۲۷ نفر از نمایندگان در بیانیهای، با محارب خواندن معترضان در ایران، از قوهقضائیه خواستند حکم قصاص (اعدام) را در مورد آنان اجرا کند. ساعتی بعد، خبر تکذیب شد. امروز هم سخنان عجیب آقای میرسلیم را میشنویم. اظهارات ناپخته این چنینی، دستآویزی برای جریانهای ایرانستیز در خارج از ایران است تا زمینه افزایش تحریم، محاصره اقتصادی برای کشور را فراهم کنند و بهعبارتی تخصصشان در پروندهسازی است. لازم است تبعات بینالمللی اظهارات این چنینی برای امثال میرسلیم تبیین و تشریح شود.»
ظلم به پسر میرسلیم ؟
از سوی دیگر برخی پس از اطلاع از اظهارات روزگذشته میرسلیم به یاد پرونده پسر او افتادند. پرونده «مهدی میرسلیم» بدون سرو صدا رسیدگی شد و پدرش اصرار بر گولخوردن پسر داشت؛ اما برای مهدیهای دیگر طلب اعدام دارد. روایت پدر از آنچه مهدی کرد جالب است: «منافقان با شناسایی و سوءاستفاده از نقطه ضعف مهدی او را شکار کرده و به دام انداخته و سعی کردند از او اطلاعاتی بهدست بیاورند که البته چون او فاقد هرگونه اطلاعات طبقهبندی شده بوده، موفقیتی جز بهدام انداختن او بهدست نیاوردند. فرزندم بسیار عاطفی و سادهلوح و سست اراده است؛ این ضعف موجب ناتوانی در تامین وضعیت معیشتی او شده و منافقان نیز با استفاده از همین موارد توانستند او را جذب کنند و به انحراف بکشانند و مأموران امنیتی نیز گمان کرده بودند که او عنصر اثرگذاری است.» آیا مهدی به صرف ادعای پدر مبنی بر ساده لوح بودن لایق ترحم و دیگرانی که آقای میرسلیم از وضعیت آنها بیخبر است، لایق اعدام هستند؟ میرسلیم پس از زندانی شدن پسرش در نامه به رئیس قوه قضائیه نوشت: «برایم محرز شد که از طرف همبندیهایش ظلمی رخ داده، در نامهای از رئیس قوه قضائیه سوال کردم که آیا منظور از ۵ سال حبس، زندان توأم با تحقیر و توهین و اخاذی است؟ ایشان هم بزرگواری کردند و جواب دادند.» اما اکنون میرسلیم باید پاسخ دهد که آیا اظهارات او درباره اعدام زودهنگام بازداشتیها کمتر از توهین و تحقیر به پسرش بوده؟ اظهارات میرسلیم آن اندازه ناپخته بود که «فرارو» نوشت: «گویا میرسلیم فراموش کرده یک سوزن به خود بزند و یک جوالدوز به دیگران! انگار او چنان غرق در فضای ناآرامیها کشور شده که سریعتر از هر دادرسی قانونی خواهان اعدام دیگران است، اما فرزند خودش تنها گول خورده؛ همین منافقان گولاش زدهاند! میرسلیم خطاب به فرزنداش گفته بود از دیدگاه من، زندان، مجازات مناسبی برای فردی با این شرایط ضعیف نیست، اما ظاهرا برای فرزند دیگران ماجرا ۱۸۰ درجه متفاوت است!
میرسلیم به فکر اشتغالزایی باشد
از سوی دیگر باید توجه داشت افرادی مانند فرمانده سپاه صاحبالزمان(عج) اصفهان معتقد هستند: «اکثر افراد حاضر در اغتشاشات فرزندان خانوادههای دارای آسیبهای اجتماعی هستند» بنابراین اولویت نخست رفع مشکلات آنهاست. میرسلیم که برای دستگیرشدگان حکم اعدام صادر میکند، آیا توان اشتغالزایی و یا کمکهای دیگر به این طبقه جامعه را ندارد. میرسلیم را باید اول مشاغل نامید چرا که علاوه بر نمایندگی مجلس، ناظر عالی طرح موتور ملی دیزل سواری، عضو هیاتمدیره شرکت تحقیق، طراحی و تولید موتور ایرانخودرو، عضو هیاتمدیره شرکت دسا، مهندس موتور آدرینا راد نیرو، توسعه فناوری قوای محرکه سنگین، رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه و عضو هیات عالی تظارت مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
البته باید در نظر داشت دیوان محاسبات به استناد روزنامه رسمی کشور، عضویت میرسلیم را در هیاتمدیره ۵ شرکت خودرویی رد کرد، اما با مرور اخبار نمیتوان عدم حضور او را تایید کرد بهعنوان نمونه در سایت گسترش سرمایهگذاری ایران خودرو آمده است: «طی حکمی، آقای مصطفی میرسلیم بهعنوان عضو غیر موظف هیاتمدیره شرکت تحقیق طراحی و تولید موتور ایران خودرو منصوب شد» یا «ایرنا» در سال ۹۶ نوشت: «مصطفی میرسلیم، رئیس هیاتمدیره شرکت تحقیقات موتور ایران (ایپکو) گفت: هنوز خودرویی ملی که بهطور کامل در داخل کشور طراحی شده باشد، نداریم.».. بههر حال او قدرت اشتغالزایی در این شرکتها و نهادهای نزدیک به خود را دارد.