وَاللّهِ لَقَدْ تَقَمَّصَهَا ابْنُ اَبى قُحافَةَ وَ اِنَّهُ لَيَعْلَمُ اَنَّ مَحَلّى مِنْها
هان! به خدا قسم پسر ابوقحافه جامه خلافت را پوشید در حالی که می دانست جایگاه من در خلافت
مَحَلُّ الْقُطْبِ مِنَ الرَّحى،
چون محور سنگ آسیا به آسیاست،
يَنْحَدِرُ عَنِّى السَّيْلُ، وَلايَرْقى اِلَىَّ الطَّيْرُ.
سیل دانش از وجودم همچون سیل سرازیر می شود، و مرغ اندیشه به قلّه منزلتم نمی رسد.
فَسَدَلْتُ دُونَها ثَوْباً، وَطَوَيْتُ عَنْها كَشْحاً، وَ طَفِقْتُ اَرْتَأى بَيْنَ اَنْ اَصُولَ بِيَد جَذّاءَ، اَوْ اَصْبِرَ عَلى طِخْيَة عَمْياءَ،
اما از خلافت چشم پوشیدم، و روی از آن برتافتم، و عمیقاً اندیشه کردم که با
دست بریده و بدون یاور بجنگم، یا آن عرصه گاه ظلمت کور را تحمل نمایم،
يَهْرَمُ فيهَا الْكَبيرُ، وَ يَشيبُ فيهَا الصَّغيرُ، وَ يَكْدَحُ فيها مُؤْمِنٌ حَتّى يَلْقى رَبَّهُ!
فضایی که پیران در آن فرسوده، و کم سالان پیر، و مؤمن تا دیدار حق دچار مشقت می شود!
فَرَاَيْتُ اَنَّ الصَّبْرَ عَلى هاتا اَحْجى،
دیدم خویشتنداری در این امر عاقلانه تر است،
فَصَبَرْتُ وَ فِى الْعَيْنِ قَذًى، وَ فِى الْحَلْقِ شَجاً!
پس صبر کردم در حالی که گویی در دیده ام خاشاک بود، و غصه راه گلویم را بسته بود!
نهج البلاغه (ترجمه شیخ حسین انصاریان)
این جملات مولای ما،
بزرگتر جانشینان همه رسولان خدا،
معیار عمل صالح
و جداکننده حق از باطل است.
در این جمله ها و فرازهای بعدی آن که در خطبه شِقشقیَه ایراد شده اند.
حال هر روز شعیه بیان گردیده است.
تمام اهل سنت و اسلام پژوهان غربی و غیر غربی بارها تاکید کرده اند در بین یاران آخرین پیغام آور خدا کسی از علی علیه السلام به اسلام آگاه تر نبوده است. (علم)
هیچ کس شجاعت و دلاوری های او را همتایی نیافته است. الا این که از حمزه سیدالشهداء، جعفر طیار که اولی عموی علی و دومی برادر اوست؛ نام برده اند. (قدرت)
هیچ کس غیر از علی علیه السلام را برادر رسول الله در روزی که پیامبر مسلمانان دو به دو برادر خواند، معرفی نکرده است. (شرافت)
آن ها که واقعه غدیر خم را روایت کرده اند جز از علی به عنوان ولی الله و ولی مومنین نام نبرده اند.( منزلت)
هیچ کس گزارشی از ادامه نسل پیامبراسلام صلی الله علیه و آله و سلم جز از فرزندان علی و فاطمه صلوات الله علیهما نداده است. (محبوبیت)
هیچ تاریخ نویسی به جز از علی به عنوان اول مسلمان در میان مردان نام نبرده است.(اولویت)
شیعیان جز علی علیه السلام را اول امام و خلیفه بعداز رسوا الله نمی دانند.(حقانیت)
با این همه امیرالمومنین علیه السلام اول صفت و ویژگی که برای خود نوشته است:
« عبدالله» است.
هر چه درباره علی بگویم پس از قبول این صفت معتبر است.
همان طور که در نمازهای خود رسول الله را عبدخدا و رسول او می خوانیم و شهادت به آن می دهیم.
عبدِخدا، یعنی آن انسانی که هیچ استقلالی برای خود بدون اتصال کامل به الله تعالی نمی داند؛
بدیهی است چنین انسانی کاری نمی کند؛ مگر به فرمان خدا، در راه اطاعت و خشنودی خدا
حتی اگر لازم باشد ۲۵ سال خار درچشم و استخوان درگلو صبر پیشه می کند.
بی آن که بی توانی نماید؛ تمام وظایفش را به شکل اکمل و اتم انجام می دهد.
آیا غیر این علی می تواند امام و ولی الله باشد؟ نه والله العظیم
