در نشست مشترک مجلس و دولت این جمع بندی حاصل شده که باید مشکلات معیشتی مردم را رفع کرد. سئوال مهم آن است که دولت چه کاری می تواند برای این موضوع بکند که تا به حال انجام نداده است.
منصور حقیقت پور درباره بی‌اثر بودن اقدامات دولت برای حل مشکلات اقتصادی گفت: آقای رئیسی از استعدادهای خوب در حوزه های اقتصادی و اجرایی استفاده نمی کند. معاون اقتصادی رئیس جمهور اختیار اجرایی ندارد اما بقیه اعضای تیم اقتصادی دولت نیز که اختیارات اجرایی دارند بلد نیستند کار کنند.
وی افزود: جراحی اقتصادی باید بعد از احیای برجام اتفاق می افتاد، یعنی اول باید فرایند جابه جایی پول، تولید و تجارت برای ما تسهیل می شد و سپس دولت به جراحی اقتصادی اقدام می کرد، آن هم مرحله به مرحله جلو می رفت. نه آنکه بگوید فقط قیمت چهار محصول گران می شود اما در عمل قیمت همه اقلام تحت تأثیر حذف ارز ترجیحی قرار بگیرد.
این فعال سیاسی اصولگرا با اشاره به مشکلات بزرگ اقتصادی در زندگی مردم یادآور شد: امروز کدام جوان فارغ التحصیل شده از دانشگاه می تواند صاحب مسکن شود. این دولت قریب یک سوم عمر خود را پشت سر گذاشت و هم اکنون باید یک میلیون و ۴ هزار واحد مسکونی آماده عرضه به مردم باشند اما هیچ خبری نیست.
وی ادامه داد: به نظر می رسد دولت تلاش می کند اما چون از ظرفیت های مناسب کارشناسی بهره نمی گیرد، اقداماتش جواب نمی دهد. بانک مرکزی دولت سیزدهم اگر واقعا سیاستگذار حوزه ارزی کشور است جواب دهد چه طور دلار را به قیمت ۲۳ هزار تومان از دولت آقای روحانی تحویل گرفت اما امروز قیمت دلار حدود ۳۷ هزار تومان است. در واقع طی ۱۶ ماه بیش از ۵۰ درصد سرمایه های ایرانیان پوچ شد.
این نماینده ادوار مجلس بیان کرد: آقای رئیسی خودش اقتصاددان نیست اما باید بتواند از ظرفیت های علمی افراد آگاه و کارشناس در این حوزه استفاده خوب کند. آقای فرهاد رهبر دستیار آقای رئیسی در حوزه اقتصادی است، واقعا معلوم نیست او چه کار می کند؟ آقای رضایی به عنوان معاون اقتصادی رئیس جمهور می توانست موثر باشد اما اختیارات زیادی در این حوزه ندارد. دیگرانی هم که مسئولیت اقتصادی گرفتند و توان اجرایی دارند اقتصاد بلد نیستند.
وی افزود: نیاز نیست آقای رئیسی روزی چند سخنرانی انجام دهد یا هفته ای چند سفر استانی برود، کافی است او چند تصمیم درست برای اداره کشور بگیرد تا از مهاجرت ثروت و فرار مغزها جلوگیری کند. متأسفانه این روزها شاهد مهاجرت کفاش‌ها هستیم، در واقع کفاش های ایرانی برای کار به ترکیه می روند. حال آنکه ما می توانیم قطب صادرات کفش در خاورمیانه باشیم. اگر همین روند ادامه پیدا کند فردا لحاف‌دوزها هم مهاجرت می کنند.
