مجمع عمومی سازمان ملل با اکثریت آرا قطعنامه‌ای را درباره بلندی‌های اشغالی جولان سوریه تصویب کرد و خواستار خروج رژیم صهیونیستی از این منطقه اشغالی شد.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در این قطعنامه از رژیم صهیونیستی خواسته است که قطعنامه‌های شورای امنیت را اجرایی کرده و از جولان اشغالی سوریه تا خط چهارم ژوئن ۱۹۶۷ عقب‌نشینی کند.
در این قطعنامه همچنین آمده است که تصمیم رژیم صهیونیستی در ۱۴ دسامبر ۱۹۸۱ مبنی بر تحمیل قوانین خود بر جولان اشغالی سوریه باطل و فاقد اعتبار بوده و هیچ مشروعیتی ندارد و رژیم اشغالگر باید این قوانین را لغو کند.
الحکم دندی معاون نماینده دائم سوریه در سازمان ملل در این باره اظهار کرد: رای اکثریت کشورهای عضو به پیش نویس قطعنامه با عنوان “جولان سوریه” و همچنین رای به نفع قطعنامه‌های مربوط به فلسطین بیانگر تعهد این کشورها به اصول حقوق بین‌الملل و منشور سازمان ملل است.
دندی گفت: امتناع اسرائیل از اجرای قطعنامه‌های مربوطه شورای امنیت و مجمع عمومی مؤید ناتوانی غیرقابل قبول سازمان ملل در الزام این رژیم به پایان دادن اشغال جولان بوده و دلیل آن نیز مصونیت از پاسخگویی داده شده به رژیم اشغالگر توسط آمریکا و برخی کشورهای دیگر و حمایت نامحدود آنها از این رژیم در داخل و خارج از سازمان ملل است.
منطقه جولان اشغالی، بخشی از استان «القنیطره» در جنوب غرب سوریه است که رژیم صهیونیستی در جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ بخش بزرگی از این منطقه را اشغال و در ۱۴ دسامبر ۱۹۸۱ به صورت غیرقانونی بخشی از آن را ضمیمه خود کرد، اما جامعه بین‌الملل هرگز این اقدام تجاوزکارانه را به‌رسمیت نشناخته است.
شمار ساکنان جولان اشغالی سوری به حدود ۲۵ هزار نفر می‌رسد که در چهار روستای باقیمانده سوریه پس از اشغال این فلات یعنی «مجدل شمس، بقعاثا، عین قنیا و مسعده» ساکن هستند و با طرح‌های متوالی اشغالگران صهیونیست برای سلطه بر این زمین ها و یهودی‌سازی آن با توسل به زور، مواجه هستند.
جنگ سال ۱۹۶۷ که میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی مصر، سوریه و اردن رخ داد و به جنگ شش روزه یا جنگ «رمضان» معروف شد، از پنجم ژوئن آن سال و با حمله هوایی ناگهانی بمب افکن های رژیم صهیونیستی به یک پایگاه‌های هوایی مصر آغاز و ارتش این رژیم طی ۶ روز توانست نوار غزه و صحرای سینا را از کنترل ارتش مصر، شرق بیت المقدس و کرانه باختری رود اردن را از کنترل اردن و بلندی‌های جولان را از کنترل سوریه خارج کرده و به اشغال خود درآورد.
در سال ۱۹۷۳، ارتش سوریه برای باز پس گیری مناطق از دست رفته خود دست به عملیات زد، ولی فقط توانست بخشی از آن را با امضای توافقنامه جداسازی نیروها در سـال ۱۹۷۴، آزاد کند و ارتش رژیم اشغالگر صهیونیست از مناطقی که در پایان جنگ رمضان اشغال کرده بود، عقب نشـست.
دو قطعنامه ۲۴۲ و ۳۳۸، مهمترین قطعنامه های سازمان ملل برای این دو جنگ می باشد. جولان پس از اشغال تا سال ۲۰۱۱ (۱۳۸۹) تقریبا آرام بود، اما با شروع بحران سوریه در تاریخ یاد شده، منطقه اشغالی جولان با کمک صهیونیست ها به جولانگاه تروریست های تکفیری تبدیل شد و مرز میان آن با سرزمین های اشغالی باز و تسلیحات و امکانات زیادی از سوی رژیم صهیونیستی برای تجهیز تروریست های تکفیریِ گروهک «جبهه النصره» (تحریر الشام فعلی) ارسال گردید و طی اشغال دو استان «قنیطره» و «درعا» در جنوب و جنوب غرب سوریه توسط تکفیری ها، هزاران تروریست زخمی از طریق جولان برای درمان به سرزمین های اشغالی اعزام شدند و پس از بهبودی، دوباره به خاک سوریه برای جنگ و کشتار علیه مردم سوریه بازگشتند.
