صحبت از محسن رضایی که می شود، یاد وعده های جنجالی او هم زنده می شود. وعده هایی که این دکتر اقتصاد در زمان انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم داده بود اما نه تنها راهی برای اجرایی شدن نیافت بلکه موجبات تمسخر او را هم فراهم کرد.
او بعد از آنکه در قامت معاون اقتصادی راهی پاستور شد بازهم درست از آن وعده ها برنداشت و گاه و بیگاه مطرح می کرد اما شکل و شمایل عملیاتی به خود نگرفتند.خاصه آنکه به نظر می رسد دولت رئیسی هم چندان علاقه ای به اجرایی کردن این وعده ها ندارد.
وعده پشت وعده
کمی به عقب برگردیم، به انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم. محسن رضایی که آن روزها رقیب ابراهیم رئیسی بود، در هر روزی که از خرداد ۱۴۰۰ می گذشت، حرف های بهت آورتری می زد تا شاید برگه های رای بیشتری به نام او به صندوق ها ریخته شود. وعده های رنگارنگ اقتصادی در آن روزهای ایران که معیشت مردم به شدت به مشکل خورده بود، او را تا رده دوم کاندیداهای ریاست جمهوری بالا کشاند.
ایجاد صندوق جبران ضرر مالباختگان بورس، هدفمندسازی و هوشمندسازی یارانه ها، مهار قیمت ها و کنترل گرانی، تامین ۹۰ درصد هزینه خرید مسکن از سوی بانک ها، ایجاد یک شغل جدید به نام خانه داری و توسعه مشاغل خانگی، تشکیل ایالت‌های اقتصادی با قرار دادن اختیارات اجرایی اقتصادی به استان‌ها و توسعه صنعت گردشگری ایران از مهمترین وعده های برادر محسن بود که او را به ریاست جمهوری نرساند.
محسن رضایی که حالا نه یک کاندیدای انتخابات بلکه معاون اقتصادی رئیس جمهور است در ایام معاونت هم کم وعده اقتصادی نداده است و البته گاه و بیگاه اظهارات عجیب اقتصادی هم مطرح می کند.
او در تازه ترین اظهارات خود عنوان کرده که روز به روز وضعیت اقتصادی کشور رو بهبود است. او گفته که: امروز برای طی مسیر پیشرفت کشور یک مبارزه و مسابقه جدی بین ما و مخالفان ایران در خارج و در منطقه وجود دارد تا پیشرفت کشور شتاب گیرد.
وضعیت اقتصادی رو به بهبود مدنظر محسن رضایی، در حالی مطرح می شود که با گذشت یک سال و نیم از عمر دولت و انتخابش به عنوان معاونت اقتصادی رییسی هیچکدام از تزهای انتخاباتی او که همه هم در حوزه اقتصادی بود، عملی نشد و وعده های اقتصادی خود رئیسی هم در حد وعده باقیمانده است.
هدفمندسازی و هوشمندسازی یارانه ها
محسن رضایی با شعارهایی عامه پسند در حالی پا به عرصه انتخابات گذاشته بود که گویی اصلا نمی دانست اضافه کردن یارانه ها چه بلایی بر سر اقتصاد ایران می آورد. پرداخت یارانه ۴۵۰ هزار تومانی به هر فرد ایرانی تز آقا محسن بود. او که ادعا داشت که پرداخت این میزان از یارانه کاملا مبنای علمی و کاربردی دارد گفته بود: دو تا ۴ میلیارد دلار را صرفه جویی می‌کنم که محصول این ۸ میلیارد دلار یارانه به خانوارهای ایرانی به مبلغ ۴۵۰ هزارتومان است. درصد جامعه ایران که جز دهک‌های ضعیف هستند یارانه دریافت می‌کنند. او در ایام معاونت هم چنین ایده ای را مطرح کرد اما با واکنش منفی هم طیفانش در دولت روبرو شد و سکوت اختیار کرد.
بورسی که بیشتر سقوط کرد
مهمترین و عجیب‌ترین اظهارنظر محسن رضایی مربوط به یارانه ها نبود بلکه سخنان عجیب و غریب او در باب تقویت بازار سرمایه با هدف رشد شاخص کل در محدوده یک میلیون و ۵۰۰ هزار واحدی بود. این وعده محسن رضایی زمانی مطرح می شد که بازار سرمایه هر روز با سرعت بیشتری به قعر می رفت. با پایان سال ۱۴۰۰ و زمانی که او معاون اقتصادی بود ، شاخص کل بورس به محدوده یک میلیون و ۲۰۰ هزار واحد رسید و بسیاری را یاد وعده محسن رضایی انداخت. اما دریغ از یک واکنش از محسن رضایی برای پاسخ به این بدقولی.
وعده جنجالی به مادران ایرانی
رضایی در ادامه وعده های اقتصادی خود به سراغ زنان هم رفت. او به مادران ایرانی وعده حقوق مادام العمر داد و پیش تر هم عنوان کرده بود به زنان خانه دار، حقوق خواهد داد. او با رسیدن به سمت معاونت این وعده را هم به باد فراموشی سپرد.
بنزین و گازوئیل چند؟
محسن رضایی، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری به موضوع سوخت هم ورود پیدا کرد و وعده عجیبی را هم برای آن داد. او گفته بود، اولین مسئله ای که در دولت من به آن توجه خواهد شد سامان دهی به یارانه های پنهان در کشور است. به این صورت که بنزین و گازوئیل به قیمت واقعی به دهک های ثروتمند فروخته می شود. او قیمتی برای بنزین و گازوئیل اعلام نکرده بود و هنوز هم کسی برای افزایش قیمت آن زمان و رقم تعیین نکرده است.
او از راه افتادن چرخه تولید هم حرف می زد. به گفته او «اگر اقتصاد و تولید ملی ما راه بیفتد هیچ ایرانی نیست که درآمد سرانه آن زیر ۵۰ هزار دلار باشد. همه چیز برای این جهش و تحول آماده است». محسن رضایی چنین ایده ای را داشت اما غافل از اینکه در وضعیت این روزهای کشور چگونه می توان چرخ تولید را به راه انداخت؟ و به فرض راه افتادن تولید آیا می شود به این ارقام دست یافت؟
دعوا بر سر نخواستن آقا محسن
تزهای اقتصادی برادر محسن، آنقدر نابجا بود که دولت تصمیم پنهانی در مورد او بگیرد. اردیبهشت امسال ابلاغیه ای به امضای محمد مخبر معاون اول رئیس‌جمهور منتشر شد که بر اساس آن محسن رضایی معاون اقتصادی و سید صولت مرتضوی معاون اجرایی رئیس‌جمهور از ترکیب کمیسیون اقتصادی دولت حذف شده بودند.
ساعاتی بعد ، علی بهادری جهرمی، سخنگوی دولت در توضیحی توئیتری نوشت: تغییر در ترکیب کمیسیون اقتصادی بنا به درخواست خود این اعضا و به دلیل اشتغالات متعدد و عدم امکان حضور ایشان در جلسات کمیسیون، در جلسه دولت مصوب شد؛ تا حد نصاب قانونی تشکیل جلسات کمیسیون رعایت گردد. چنین تغییراتی عادی بوده و قبلا نیز سابقه داشته است.
اما این تحول در حالی رخ داده بود که خبرها از اختلاف مخبر و رضایی درباره سیاست های اقتصادی دولت حکایت داشت. کارشناسان یکی از دلایل ناکامی دولت رئیسی در حوزه اقتصادی را تفاوت رویکردها و راهکارهای این دو عضو ارشد کابینه می دانستند.
دلایلی که البته برای کنار گذاشتن محسن رضایی منطقی به نظر می رسد. او با این تعداد از تزهای اقتصادی حتی نتوانست یکی را به سرانجام برساند. مهمتر از آن اینکه او چنان وعده هایی به مردم داده بود که برآورده نشدن آن چیزی جز هزینه برای دولت رییسی به ارمغان نمی آورد.
