تا پیش از افتتاح نخستین آرامستان متمرکز رسمی تهران در تیرماه۱۳۴۹، اهالی پایتخت امواتشان را در چند قبرستان معروف مثل ابن‌‌بابویه، مسگرآباد، باغ توتی (طوطی) شهرری و صحن امامزادگان محلی دفن می‌‌کردند.
نخستین گام‌‌ها برای تاسیس آرامستان متمرکز تهران در سال۴۵ برداشته شد، وقتی زمینی ۳۱۴هکتاری توسط شهرداری برای این کار در نظر گفته شد و قرار شد عملیات عمرانی برای قبرستان شدنش انجام شود. تابستان سال۴۹ اعلام شد به زودی گورستان متمرکز تهران در ابتدای جاده تهران قم افتتاح خواهد شد. ۱۵تیرماه شهردار تهران همراه با نمایندگان انجمن شهر و جمعی از معتمدین بازار، نزد آیت‌الله سیداحمد خوانساری از علمای تهران رفتند. روزنامه اطلاعات فردای آن روز نوشت: «در این مجلس، مراسم مذهبی و مقررات شرعی و عرفی مربوط به وقف محل مذکور برای گورستان مسلمین به‌وسیله حضرت آیت‌الله خوانساری انجام شد و گورستان تهران به‌‌نام «بهشت زهرا» نام‌گذاری شد.» پنج‌شنبه ۲۵تیرماه۱۳۴۹ همزمان با روز شهادت حضرت زهرا (س)، گورستان رسمی تهران که دارای غسالخانه و سردخانه مجهز و بیست دستگاه آمبولانس بود افتتاح و اعلام شد تا ۲۵سال آینده ظرفیت دفن متوفیان را دارد.
چند روز بعد، فرزندان محمدتقی خیال، پیرمرد هشتاد و چندساله که داغدار پدر شده بودند، تصمیم می‌‌گیرند او را در بهشت زهرا دفن کنند. با توجه به اینکه هنوز آب کر غسالخانه وصل نبود، امکان غسل جنازه در آنجا وجود نداشت. بنابراین جنازه را در مسگرآباد غسل و در بهشت زهرا دفن می‌‌کنند. دختر او بعدها در مصاحبه‌‌ای گفت: «سال‌هاست از آن روز می‌‌گذرد؛ اما هنوز آن روز تلخ را به خوبی به یاد دارم. یک ماشین بنز مشکی پر از گل، جنازه پدرم را از مسگرآباد به بهشت‌زهرا (س) برد و با تشریفات خاصی او را به خاک سپردند.»
