اعتصاب چند هفته پیش در پالایشگاه‌ها آغاز شد. سپس به نیروگاه‌های هسته‌ای سرایت کرد و سرانجام، روز سه‌‌شنبه، کارگران راه‌‌آهن و پست، پرستاران، برخی معلمان و حتی دانش‌‌آموزان دبیرستانی در سراسر فرانسه، به اعتصاب «گلوله‌های برفی» پیوستند که به بزرگ‌ترین آزمون در دوره دوم ریاست‌جمهوری امانوئل مکرون تبدیل شده است. «کنستانت مهئوت» و «کاترین پورتر» در گزارش ۱۸اکتبر در نیویورک‌تایمز نوشتند، این اعتصاب گسترده پس از راهپیمایی بزرگ علیه افزایش هزینه‌های زندگی که روز یکشنبه در پاریس برگزار شد، رخ داد و فشار بر دولت مکرون را افزایش داد؛ دولتی که اکنون در پارلمان درگیر است، همان جایی که احزاب مخالف از تصویب بودجه خودداری می‌کنند. مکرون اکنون در تلاش است تا خشم را در سه جبهه مختلف – در کارخانه‌ها، خیابان‌‌ها و پارلمان – پیش از اینکه در ناآرامی‌‌های اجتماعی بزرگ ادغام شود، آرام کند. این می‌تواند برنامه‌های او را تهدید کند، از جمله برنامه‌هایی برای بازنگری اساسی در حقوق بازنشستگی، زیرا او به دنبال راهنما و مسیری برای دوره جدید خود است.
«آنی دالی»، معلم ۵۵ ساله مدرسه ابتدایی، در میانه راهپیمایی صنفی پر شور و رنگارنگی که کیلومترها طول کشید، گفت: «پنج سال است که با کاهش سیستم رفاه اجتماعی خود مواجه شده‌ایم.» او با اشاره به گروه‌هایی از دانشجویان معترض، گروه‌های مهاجر، معلمان، سالمندان بازنشسته و کارگران اتحادیه‌های مختلف که با در دست داشتن برچسب‌‌هایی که خواستار افزایش دستمزد و بازنشستگی پیش از موعد شده بودند، گفت: «همه ما در یک مبارزه هستیم.» اعتصابات اولیه در پالایشگاه‌های سراسر کشور باعث شده است که حدود یک‌چهارم پمپ‌بنزین‌ها در سراسر کشور به‌طور کامل یا به شکل جزئی خالی شوند. درحالی‌که مکرون وعده داده بود که وضعیت در هفته جاری به حالت عادی بازخواهدگشت و دولت او دستور بازگشت به کار را صادر کرد و اتحادیه‌ها و شرکت‌های گاز را به مذاکره واداشت؛ اما صف‌های طولانی در پمپ بنزین‌‌ها در اطراف پاریس روز سه‌‌شنبه ادامه یافت و بر ناامیدی رانندگان و سایر مسافران افزود.

اگر اعتصاب طولانی‌تر ادامه یابد، صاحبان هتل‌ها از رزروهای لغو شده شکایت دارند. آنها نگرانند که مبادا رزروهای بیشتری را در طول تعطیلات دوهفته ای All Saints که این آخر هفته آغاز می‌شود، از دست برود. درخواست اولیه کارگران نفتی برای افزایش دستمزدها جهت همگامی با تورم فزاینده، نگرانی‌های اساسی درباره نابرابری‌های اقتصادی کشور و افزایش صورت‌حساب‌ها برای خانواده‌های کارگری را دامن زده است. دولت مکرون از ماه نوامبر نزدیک به ۱۰۰میلیارد یورو (۹۸میلیارد دلار) برای یارانه دادن به قبوض انرژی برای خانوارها و مشاغل هزینه کرده است؛ اما تورم فعلی هزینه‌های بسیاری از مواد اولیه در سوپرمارکت‌های فرانسوی، از گوشت منجمد گرفته تا دستمال کاغذی را افزایش داده است. مقامات دولتی نیز پیام های ضد و نقیضی درباره این اعتصاب‌ها منتشر کرده‌اند. درحالی‌که الیزابت بورن، نخست‌وزیر روز سه‌شنبه به پارلمان گفت که «غیرقابل قبول است که یک اقلیت همچنان کشور را مسدود کند»، وزیر کشور، جرالد دارونین همان روز به «مشکل حقوق‌‌ها» در فرانسه اذعان کرد و خواستار افزایش دستمزدها شد.

«کنفدراسیون عمومی کار»، دومین اتحادیه بزرگ فرانسه که رهبری اعتصابات را بر عهده دارد، گفت که بیش از ۱۵۰مورد تظاهرات روز سه‌شنبه در سراسر فرانسه برگزار شد. «آلما دوفور» یک قانون‌گذار از حزب چپ تندرو «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» هنگام راهپیمایی در میان معترضان در پاریس گفت: «اعتصاب، راهپیمایی، اعتراض. ما باید پویایی را حفظ کنیم و به آن ادامه دهیم.» خانم دوفور که نماینده منطقه‌ای در نرماندی است؛ جایی که چندین پالایشگاه به خاطر این اعتصابات آسیب دیده‌اند، گفت که حزب او در حال بررسی کمک به پرداخت حقوق در ایام اعتصاب‌ها و سازمان‌دهی راهپیمایی دیگری است. درحالی‌که سیاستمداران جناح چپ و رهبران اتحادیه‌های اعتصابی خواستار بسیج توده‌ای شده و گفتند که خشم فزاینده در کشور منعکس‌کننده «پاییز نارضایتی» است.

بسیاری از سفرها با اتوبوس و قطار لغو شده، اما وضعیت در ایستگاه شلوغ قطار «سن لازار» در پاریس همچنان شلوغ بود. «برونو ورلی» سه ساعت زودتر از حد معمول خانه‌اش را ترک کرد تا مطمئن شود به موقع برای کارش به‌عنوان نگهبان در منطقه مالی شهر آمده است. اما درنهایت سفر خود را آرام یافت. ورلی ۵۸ساله گفت: «من خیلی به اعتصاب عادت دارم، من مصون هستم.» بسیاری از دانش‌‌آموزان دبیرستانی به تظاهرات پیوستند و همزمان دانش‌‌آموزان دبیرستان «هلن بوچر» در شرق پایتخت، خود را پشت سطل‌‌های زباله سبز رنگ و بزرگ پنهان کردند و تابلوهایی در دست داشتند که تغییرات اخیر در سیاست آموزشی را محکوم می‌کردند و هشدار می‌‌دادند که زندگی دانش‌‌آموزان مخاطره‌‌آمیزتر شده است. آنها علیه خشونت پلیس هم اعتراض می‌کردند. آنها صبح سه شنبه هشدار می‌دادند: «معلم بیشتر، پلیس کمتر!»