در روایت‌های زیادی نقل شده که حضرت زهرا سلام‌الله علیها با فرزندان خود همبازی می‌شد و همراه با آنها به تحرک می‌پرداخت تا سبک زندگی اسلامی را در قالب بازی به آنها آموزش دهد.
فعالیت‌ها و کارهایی که یک کودک نوپا انجام می‌دهد معمولاً اساس شکل‌گیری شخصیت اوست. یعنی راه رفتن کودک و تلاش او برای گرفتن اشیاء اطراف نوعی تلاش برای انجام کارها و ایستادن روی پاهای خودش است.
البته درست است که کودک به محض راه رفتن، کار کردن را آغاز نمی‌کند اما در سال‌های ابتدای زندگی معمولا در ضمن بازی مسئولیت‌هایی را بر عهده می‌گیرد که از بزرگترهای خود آموخته است. به همین دلیل می‌توان ادعا کرد که بازی کردن شیوه بسیار خوبی برای ایجاد احساس مسئولیت در کودک یا نوجوان است.
به گزارش«خانه روشن»به نقل ازخبرگزاری تسنیم در گفتگو با دکتر فاطمه محبی، استاد حوزه و دانشگاه، به بررسی نقش حضرت زهرا سلام الله علیها در تربیت فرزند پرداخته است.
بازی کردن حضرت زهرا(س) با فرزندانش
شیوه تربیتی حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها در زمان بازی با کودکان، الگویی برای تربیت فرزند است. درست است که امروزه روانشناسان متوجه شده‌اند که بازی کردن با کودک باعث رشد شخصیتی، بروز استعدادهای پنهانی و مسئولیت‌پذیری او می‌شود و بزرگترها می‌توانند نکات و مواردی را که در نظر دارند، در زمان بازی به کودک خود آموزش بدهند، اما حدود چهارده قرن پیش حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها همین نکته را در زمان بازی کردن با کودکان خود اعمال می‌کرد.
از طرف دیگر در روایت‌های زیادی نقل شده که پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله با فرزندان دخترش، حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها ، همبازی می‌شد و همراه با آنها به تحرک می‌پرداخت و نکته‌های بسیار ارزشمندی را به آنها آموزش می‌داد.
در عین حال، حضرت امیرالمومنین علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها نسبت به بازی کردن با کودکان خود بسیار توجه داشتند و همین موضوع نه تنها باعث شادابی و نشاط در خانه آنها می‌شد بلکه حس قبول مسئولیت را در فرزندان‌شان تقویت می‌کرد.
آموزش سبک زندگی در قالب بازی
این بزرگان در بازی کردن با کودکان خود، درس دفاع از دین خدا و عبادت و شجاعت را تعلیم می‌دادند. به عنوان مثال حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها در هنگام بازی کردن شعرهایی را برای کودکان خود می‌خواند و خطاب به امام حسن علیه السلام این شعر را می‌خواند که:
اشبه اباک یا حسن!
و اخلع عن الحق الرسن
و اعبد الها ذالمنن
و لا توال ذالاحن.
یعنی «ای حسن! مانند پدرت شجاع و خداپرست باش و از حق دفاع کن و ریسمان را از حق بردار. خدا را پرستش کن و با افراد کینه‌توز دوستی نکن.»
درواقع آن حضرت با این جملات که در حین بازی گفته می‌شد، روحیه دفاع از حق، مسئولیت پذیری و بزرگی را در وجود فرزندش تقویت کرده و او را برای روزهای سخت زندگی آماده می‌کرد.
