خیلی اوقات از خداوند متعال درخواست ملاقات امام زمان علیه السلام داریم. به ذهنمان می ­آید ای کاش همانند یک سرباز، امام زمانمان دستورات و مسئولیت­ های خاص به ما بدهد تا بدون دغدغه احتمال انتخاب مسیر نادرست یا عمل نابجا به قول معروف آب را از سرچشمه بنوشیم.

افسوس می­ خوریم و حسرت چنین ارتباط بی واسطه‌ای را داریم. معمولا هم این تمناها پذیرفته نمی شود. تشرفی حاصل نمی ­شود، حتی خبر یا پیغام خصوصی هم نمی­ رسد.

خوب دلیلش چه می تواند باشد؟

مگر نه اینکه به نقل موثق شنیده ایم که آن حضرت فرموده­ اند نسبت به شیعیان و محبین و عامه مردم زمانشان توجه دارند و از ایشان غفلت نمی کند؟
چه باعث می­ شود امام که مظهر رحمت و مهربانی الهی است؛ به این خواسته که از صمیم قلب ابراز می‌شود، عمل نمی­ کنند؟

لطف آن حضرت چنین اقتضای دارد و این رازی دارد.

شاید مهم ترین دلیلش این باشد که اگر این دیدارروی دهد یا دستوری محض ما برسد و در انجام آن کوتاهی کنیم. آنگاه حتماً از مصادیق کسانی خواهیم بود که نسبت به امام زمانشان غیرمطیع بوده ­اند.

واین یعنی نهایت بدبختی وشقاوت

البته که این احتمال قوی است. مگر نه اینکه همین الان هرکدام ما آیات و روایات ، احکام و مسلماتی در اخلاق و عقاید داریم که باید به مقتضای آن ­ها عمل و رفتارهای داشته باشیم و نداریم؟

آیا نمی­ بینیم چقدر کاهل در دین هستیم؟

مطلب دیگراین­که در بعضی از روایت سومین وظیفه انسان پس از ایمان به خدا و احسان به والدین، امر به معروف و نهی از منکر ذکر شده است. از این آیات و روایات فهمیده می­شود این واجب از اهم واجبات الهی است. تاکید برانجام این واجب آن­قدر زیاد است که شکی در اهمیت و نتایج مثبت آن در جامعه باقی نمی ماند. از نتایج فوری آن روی آوردن مردم به کارهای پسندیده و ضعیف شدن و در نهایت خشکیده شدن ریشه های اعمال ناپسنداست.

مقدمه آخری که در این جا عرض می­ شود:

تاکیدی است که به ما نسبت به انجام هرآنچه بدان علم داریم شده است. انسان الهی آنگاه که نسبت به چیزی دانش کافی داشت درصدد عمل و مقدمات انجام کار بر می­آید. خداوند نیز وعده کرده و در آیات و روایات با بیان های مختلف وارد شده است اگر به آنچه می­دانید عمل کنید خداوند دانش آنچه را نمی­دانید به شما عطا خواهد کرد.

پس اگر اندیشه کنیم، هوای نفس را کنار بگذاریم و به آنچه باور داریم آمرباشیم امیداستخداوند کریم دستمان بگیرد و ما را در مسیر رشد در فهم معارف الهی و شوق به عمل به دستورات  و مسئولیت های دینی قرار دهد. مسیری که اگر انسان در آن قرارگیرد کارهای پسندیده را به آسانی انجام می­دهد و روحش و زمینهباطنی او برای پذیرش حقیقتکاملاً مساعد  و منقاد می­گردد. حرکت در این مسیر کم کم می­تواند انسان را برای تشرف به محضر امام زمان علیه السلام آماده سازد تا اگر سعادت و توفیق دیدار یا ارتباط مستقیم یافت. بدون تردید یا سستی فرمانبردار آن حضرت به بهترین وجه باشد.
در بعض ازآیات شریفه نیز دستور خداوند حکیم آن است که در راه خدا دو به دو یا تک تک قیام کنید.

وظیفه ما شروع است:

اگر این وظیفه به درستی و باجدیت صورت پذیرد عنایت آن حضرت را بدنبال خواهد شد و به هر طریقی که مصلحت بدانند یقینا راهگشایی خواهند کرد. کارمان برکت می یابد و مفید واقع می شود.
انسان الهی بدنبال عمل صالح است عمل صالح نیز دو مولفه دارد یکی در باطن وجود فاعل که باید اخلاص داشته باشد و جلب رضایت الهی هدف غایی او باشد و مولفه دیگر به پیکره عمل مربوط است که باید با موازین الهی و قوانین و احکام الهی انطباق داشته باشد.
هر عمل صالحی انسان را یک گام به خدای متعال نزدیکتر می­کند. این قرابت برای اومقدمه شناخت ونزدیکی بعدی را فراهم می کند و سوی دیگر عمل صالح همان درخت طیبه ای است که بی وقفه ریشه می­ دواند و شاخسارهایش هر آن نمو تازه تری دارد. از روی است که در عمل صالح کمیت شرط نیست.   

بنده و همکاران با بضاعت اندک خود شروع کرده ایم شما باه طریق که می توانید هادی و یاری دهنده ی ما باشید.