حسن هاشمی، رئیس اتحادیه صنف کامیون‌های کمپرسی و ماشین‌های راهسازی تهران با ابراز نگرانی از شرایط ناخوشایند و نامساعد اعضای این صنف گفت: در حالی‌که با کمبود نیروی انسانی مواجهیم از استرالیا، آلمان و انگلیس و خیلی جاهای دیگر درخواست راننده می‌دهند و به دلیل عدم قرارگیری افراد و برخی مسئولان در جایگاه خودشان، نمی‌پرسد چرا راننده‌ها دارند مهاجرت می‌کنند؟
بحث مهاجرت با شدت‌گرفتن گرانی و نامتناسب بودن حقوق دریافتی با فعالیت و کار تخصصی صورت‌گرفته در ایران روز به روز داغ‌تر می‌شود و هر روز یک قشر و صنف و گروه جدیدی به خیل مهاجرت‌کننده‌ها افزوده می‌شوند. از کادر درمان و دانشجوها و حتی دانش‌آموزان تا اصناف مختلف و حالا خبر شدت‌گرفتن مهاجرت رانندگان ماشین‌های سنگین. حسن هاشمی، رئیس اتحادیه صنف کامیون‌های کمپرسی و ماشین‌های راهسازی در گفت وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی اتاق اصناف تهران، ضمن بررسی وضعیت ناخوشایند و نامساعد این صنف، مواردی نظیر نبود سوخت و بالا رفتن قیمت آن و کمبود نیروی انسانی، نداشتن بیمه و مدارد دیگری از این دست، به بحث مهاجرت رانندگان کامیون‌های کمپرسی و ماشین‌های راهسازی اشاره می‌کند و با ذکر نمونه‌های مقایسه‌ای میان شرایط رانندگان در ایران و به ویژه رانندگان ماشین‌های کمپرسی و راهسازی تهران با سایر کشورها صورت می‌دهد.
رانندگان فاقد بیمه‌اند/ با کمبود شدید نیروی انسانی مواجهیم
رئیس اتحادیه صنف کامیون‌های کمپرسی و ماشین‌های راهسازی تهران، یکی از مشکلات اعضای صنف خود را بیمه رانندگان می‌داند و می‌گوید: از سال ۹۳ سایت بسته است و رانندگان ما که در شرایط دشواری از رانندگی در گرما و سرما و سایر مشکلات و کمبودها ساخته‌اند، فاقد بیمه هستند.
حسن هاشمی، می‌افزاید که «ما با کمبود نیروی انسانی مواجهیم و کسی رغبت ندارد وارد شغل رانندگی شود؛ آن هم رانندگی و حمل و نقلی که ستون فقرات یک کشور است.»
او توضیح می‌دهد: در حالی‌که ما با کمبود نیروی انسانی مواجهیم از استرالیا، آلمان و انگلیس و خیلی جاهای دیگر درخواست راننده می‌دهند آن هم با حقوق بالا؛ اینجا یک راننده حقوق آنچنانی که ندارد، فوقش می خواهد ۱۵ میلیون تومان بگیرد، مستاجر است و بچه دانشگاهی هم دارد و هزار گرفتاری دیگر و مهم‌تر از همه بیمه ندارد یعنی ۲۵ سال می‌خواهد کار کند و بعد با کمردرد و پا درد و هزار بدبختی دیگر بیمه هم نداشته باشند!
به گفته هاشمی: پیشترها هزاران نوجوان می‌آمدند، آموزش می‌دیدند و شاگردی می‌کردند برای شغل حمل و نقل؛ اما در حال حاضر با شرایط دشواری که برای صنف پدید آمده، اصلا چنین چیزی را نداریم.
او به نقش دولت در این قضیه اشاره می‌کند و سیاست‌هایی که بدون فکر اعمال می‌شود و نتیجه‌اش این می‌شود که کشور با همه کمبودها قفل می‌شود؛ کمبود پرستار دارند، کمبود راننده دارند؛ کمبود غلات دارند و…
حذف کارت سوخت ماشین‌آلات سنگین در طرح هدفمندی یارانه‌ها
رئیس اتحادیه صنف کامیون‌های کمپرسی و ماشین‌های راهسازی تهران به مشکل دیگری هم اشاره کرده و می‌گوید: ماشین‌آلات سنگین مثل بیل، لودر، غلتک، گریدر و… که ماشین‌آلات سنگین راهسازی و خاکبرداری و غیره هستند در طرح هدفمندی یارانه‌ها نه کارت سوخت برایشان صادر شده، نه حواله دارند و نه هیچ چیز دیگر. زمان ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد، دارندگان این ماشین‌آلات به اتحادیه مراجعه می‌کردند، آن‌ها که عضو اتحادیه بودند، حواله می‌گرفتند و چند پمپ بنزین هم هماهنگ شده بودند که می‌توانند با… گازوئیل بدهند.
هاشمی توضیح می‌دهد که «این ماشین‌آلات سنگین هستند و چرخهایشان زنجیری است یا به خاطر حرکت کندشان نمی‌توانند در خیابان‌ها تردد کنند و باید گازوئیل را به محل پروژه ببرد و این‌ها را شارژ کرد تا بتوانند حرکت کنند.»
به گفته او «حالا چندین سال است که این‌ها از زمان آقای روحانی نه حواله دارند، نه کارت و مجبورند گازوئیل لیتری ۳۰۰ تومانی را لیتری ۱۰ هزار تومان از قاچاقچی تهیه کنند که این گازوئیل علاوه بر اینکه قیمت فزاینده دارد بعضا نصفش هم آب است!»
او توضیح می‌دهد: «شما ۱۰ هزار لیتر گازوئیل می‌خری ۷ هزار لیتر برایتان خالی می‌کنند که هزار لیترش آب است و معیار سنجشی ندارند یا گازوئیل ته تانکر را می‌ریزند و خالی می‌کنند و هزار آسیب به موتور ماشین می‌زنند که هزینه‌اش را هم باید دارندگان این ماشین‌ها بدهند.»
هیچکس زورش به مافیا نمی‌رسد
رئیس اتحادیه صنف کامیون‌های کمپرسی و ماشین‌های راهسازی تهران، می‌گوید که «مشکلات واقعا زیاد هستند منتها کسی به آن‌ها رسیدگی نمی‌کند؛ ما چندین بار با استانداری و خیلی جاهای دیگر جلسه گذاشته‌ایم و نتیجه‌اش این شده که شرکت پخش فرآورده‌های نفتی را موظف می‌کنند که به ما سوخت بدهد؛ اما مافیا بدجوری شکل گرفته که نه تنها من که هیچ‌کسی زورش به این‌ها نمی‌رسد.»
به گفته هاشمی: «بارها دارندگان این ماشین‌آلات مقابل اتحادیه تجمع کرده و گفته‌اند که سوخت ندارند؛ اما هیچ اتفاقی برایشان نمی‌افتد.»
او توضیح می‌دهد که در نتیجه پیگیری‌هایش، سه زونکن نامه دارد و بیش از صدها جلسه با مدیران و مسئولان رده بالای کشور داشته اما هیچ اتفاقی نیافتاده است.
انگار که دارید مواد مخدر جابه جا می‌کنید!
به گفته رئیس اتحادیه صنف کامیون‌های کمپرسی و ماشین‌های راهسازی تهران: «هیچکس نمی‌گوید که این لودر یا بیل مکانیکی که کارآفرین است و برای ۵۰ نفر کار تولید کرده و مهم‌تر، کار عمرانی و راهسازی انجام می‌دهد، سوختش را از کجا بیاورد؟»
هاشمی به خرید با دردسر گازوئیل از قاچاقچی هم اشاره کرده و می‌گوید: انگار که دارید مواد مخدر جابه‌جا می‌کنید؛ نیروی انتظامی وقتی ببیند تانکر و بشکه‌ای پشت وانت است شما را به بغل هدایت می‌کند. از شما حواله می‌خواهند و وقتی متوجه می‌شوند سوخت قاچاق است شما را به آگاهی شاپور می‌برند! آنجا قاضی جریمه بنویسد و غیره؛ آخر این مملکت‌داری نشد که!
چرا راننده‌ها دارند مهاجرت می‌کنند؟
هاشمی با اشاره به عدم لیاقت در وجود برخی مدیرانی که مسئولیت‌هایی را پذیرفته اند و نیز عدم قرارگیری افراد در جایگاه خودشان، می‌پرسد که این چه داستانی است که یک مدیر و مسئول نمی‌پرسد چرا راننده‌ها دارند مهاجرت می‌کنند؟
او از راننده کامیونی یاد می‌کند که پس ۲۵ سال کار در ایران به نروژ مهاجرت کرده و آنجا راننده بیل مکانیکی شده است. هاشمی می‌گوید: از او پرسیده اند که چرا با این سن هنوز مشغول به کار است و بازنشسته نشده و او گفته که ایران کار کرده؛ آن‌ها اما با در نظر گرفتن اصول انسانی به او گفته‌اند که از ما تاییدیه بگیرد تا کارهای بیمه و بازنشستگی‌اش را درست کنند و این اتفاق افتاد و این فرد در حال حاضر در آنجا بازنشسته شده و شما وضعیت آنجا را با ما مقایسه کنید!
مسئولان ما فقط گرفتن مالیات را از کشورهای خارجی یاد گرفته‌اند
به گفته رئیس اتحادیه صنف کامیون‌های کمپرسی و ماشین‌های راهسازی تهران، گوش شنوایی نیست و نه اینکه تنها صنف خود را بگوید که همه صنوف با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند.
هاشمی توضیح می‌دهد: مسئولان ما تنها مالیات گرفتن را از کشورهای خارجی یاد گرفته‌اند و دیگر یاد نگرفتند که اگر طرف چهار ماه هم بیکار است تمامی حقوق و مزایای او را دولت پرداخت می‌کند.
او از شهرداری که می‌آید مالیات و عوارض می‌گیرد، می‌پرسد که «خدماتت کو؟ چه خدماتی به مردم می‌دهید؟ این مملکت سرشار از منابع و معادن و نیروی متخصص و جوانان لایق است؛ اما اکثر ملت فقیرند و آدم گریه‌اش می‌گیرد…»
