سال ها پیش در خانه‌ها فرش‌‌هایی پهن بود که مردم با دستان خود می‌بافتند، بالا رفتن قیمت‌ها و البته پیشرفت صنعت در تولید فرش‌های ماشینی با کیفیت و با نقشه‌هایی که تنه به تنه فرش‌های دستباف می‌زد، مردم را به سوی خرید این قسم از فرش‌ها و بعدتر هم موکت سوق داد. با این حال و در شرایط دشوار اقتصادی کنونی، مردم حتی وسعشان به خرید موکت هم نمی‌رسد.
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان فرش ماشینی و موکت تهران، می گوید: نظارتی بر قیمت‌ها وجود نداشته و اتحادیه بارها بر وجود چنین نظارتی تاکید کرده است. محمدهادی کمالیان، توضیح می‌دهد که «هر کسی خودش قیمت را بالا می‌برد. او به هایپرها اشاره کرده و در مقایسه آن‌ها با یک واحد صنفی که دو شاگرد داشته و هزینه ایاب و ذهاب و تبلیغ و امکانات بانکی و غیره هم ندارد، می‌پرسد که آیا واحدهای صنفی می توانند با هایپرها رقابت کنند؟ او می‌گوید همین یک سوال پاسخ داده شود کافی است و همه چیز روشن می‌شود که چه کسانی پشت این قضیه هستند.
باید ما را از مالیات معاف کنند
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان فرش ماشینی و موکت تهران به بالا بودن مالیات اخذ شده از صنوف اشاره کرده و می‌گوید: در بحث مالیاتی اگر بخواهند از اتحادیه صنف ما مالیات واقعی دریافت کنند، باید به طور کل ما را معاف کنند.
محمدهادی کمالیان، می‌گوید: موضوعی که این صنف را به همراه بسیاری از صنوف دیگر متضرر کرده، بحث هایپرها، سراهای ایرانی و فروشگاه‌های بزرگ است. او توضیح می‌دهد که «از حدود سال ۹۴ اتحادیه صنف او درگیر این هایپرها بوده‌اند و مکاتباتی هم با مراجع ذی‌ربط به‌منظور عدم ایجاد مشکل برای صنف خودشان داشته‌اند که متاسفانه تاکنون نتیجه‌ای هم نگرفته‌اند.»
او توضیح می‌دهد زمانی‌که برای طرح مشکلاتشان به مسئولان مراجعه کرده‌اند به آن‌ها گفته شده که این طرح توسعه دولت است و ما گفتیم دستتان درد نکند پس صنوف را جمع کنید دیگر!
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان فرش ماشینی و موکت تهران می‌گوید با مناطق مختلف دارایی جلسه گذاشته و گفته‌ایم اگر بحث احقاق مالیات بر درآمد است؛ واحدهای صنفی ما درآمد ندارند.۸۰۰ واحد صنفی داشتیم که حالا به ۶۰۰ عدد رسیده‌اند! کمالیان می‌گوید که فریاد آن‌ها به هیچ‌جا نرسیده و چند هایپری که در افسریه زده‌اند، همه امکانات را در بردارند.
او می‌گوید: «نماینده مجلس هم صدایش درآمده و گفته شما ۱۵۰ هزار میلیارد وام به اینها در قم داده‌اید و کسی که این وام را گرفته، آن را در تهران خرج کرده و حالا در تهران هم به صورت جداگانه وام گرفته.»
کمالیان در نمونه‌ای به هایپر سه راه افسریه اشاره کرده و می‌گوید: اداره برق در منطقه افسریه که گفته می‌شود برق نیست، چطور چنین حجم برقی به سه راه افسریه برای این هایپر در نظر گرفته می‌شود و شهردار در آن محله اتوبان درست می‌کند و تمام اعضای آن محله شاکی می‌شوند. او تاکید می‌کند که این مجموعه‌ها باید خارج از شهر باشند نه داخل شهر.
دریافت پول‌های میلیاردی صدا و سیما و شهرداری از این هایپرها
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان فرش ماشینی و موکت تهران، همچنین به هزینه‌های گزافی که صدا و سیما بابت این تبلیغات می‌گیرد اشاره می‌کند و نیز می‌گوید: شهرداری در یک روز حدود سه هزار و پانصد میلیارد پول تبلیغات بنری می‌گیرد؛ خب واحد صنفی که توان این کارها را ندارد باید قربانی شود؟
کمالیان می‌پرسد: انقلاب برای چه کسانی بود؟ انقلاب مالِ مستضعفین بود و حالا چه کسی باید به داد مستضعفین و به داد صنوف برسد؟
او می‌گوید من واقعا نمی‌دانم که چه کسی باید به داد صنوف برسد؟ یکی پس از دیگری قربانی می‌شوند؛ لوستر، کالای خواب، مبلمان، لوازم خانگی، لوازم آشپزخانه، دوچرخه و موبایل؛ خب چه کسی باید به داد صنوف برسد؟ بگویید جمع کنید برویم دنبال کار و زندگی‌مان دیگر!
کمالیان با بیان اینکه این اوضاع بر وضعیت معیشت پیک موتوری هم اثر گذاشته، خطاب به افرادی که مسئولند می‌گوید: از ما گذشته و کاری از دستمان برنمی‌آید. وقتی طرف می‌گوید چک ۵ میلیونی‌اش برگشت خورده؟ بعد مالیات هم باید بدهد؟ ثبت سامانه‌های فروش هم باید بشود؟ همه اینها برای ماست؟
او با طنز تلخی می‌گوید: وقتی شما در درگاه اینترنتی، پروانه کسب می‌دهید، دیگر نیازی به اتحادیه نیست؛ جمع کنید اتحادیه‌ها را و این اتفاق هم کم کم می‌افتد و چهار تا هایپر بزرگ همه چیز بیاورند و به مردم بفروشند.
به گفته او، این اصنافی که سینه‌سوخته انقلاب و مرغ عروسی انقلاب بودند، هرجا که بودند، سرشان را بریدند؛ تکلیفشان چیست؟
