تارا یک سدان خانوادگی در کلاس ابعادی C است و به نوعی نسخه ایرانی پژو ۳۰۱ محسوب میشود. این محصول از نظر پلتفرم، ایمنی، ابعاد، فضای کابین و بسیاری مشخصات دیگر شباهت‌های بسیار نزدیک با نماینده پژو دارد و به همین دلیل میتواند در میان انبوهی از خودروهای قدیمی روی خط تولید داخلی، به عنوان گزینه‌ای نسبتاً جدیدتر و مدرن‌تر مطرح باشد. بخصوص که روی تارا امکاناتی نظیر کنترل پایداری الکترونیکی هم قرار گرفته که برای هر ماشین امروزی از نان شب واجب‌تر است. البته پیشرانه TU5 پلاس مورد استفاده از نظر بازدهی حرف چندانی در برابر موتورهای روز جهان ندارد اما در قیاس با پیشرانه قدیمی TU5 بهبود نسبی را تجربه نموده. همچنین از نظر طراحی هم نقطه ضعف‌هایی در ظاهر و مونتاژ تارا دیده میشود که البته بخشی از این قضیه به سلیقه شخصی افراد بازخواهد گشت. با تمامی این صحبت‌ها میتوان از تارا به عنوان قدمی هرچند دیرهنگام و کوچک اما مثبت و رو به جلو یاد نمود که پس از سالهای طولانی ما را با محصولی متفاوت و جدیدتر نسبت به خانواده ۴۰۵ ایران‌خودرو روبرو ساخته است.

برخلاف ظاهر اتومبیل که تغییرات بسیاری را تجربه نموده در داخل اتاق همه چیز شبیه به پژو ۳۰۱ است. البته این به معنی یک ایراد و مشکل نیست اما جا داشت که داخل کابین هم مثل قسمت بیرونی، دست‌خوش تغییرات بیشتری شود تا محصول ایران‌خودرو بیش از پیش حس یک خود منحصر به فرد وطنی را به انسان منتقل کند. با این حال نکات مثبت کابین هم کم نیستند؛ اول از همه اینکه به لطف کپی برداری از نماینده پژو همه چیز به خوبی سر جای خودش قرار گرفته و با یک مجموعه اصولی و ارگونومیک طرف هستیم.

داخل تارا

کیفیت متریال مورد استفاده هم برای این رده قیمتی قابل قبول به نظر می‌رسد و اگر در طول زمان دچار افت شدیدی نشود میتواند مشتریان را تا حدودی راضی نگاه دارد. همچنین به لطف فاصله میان محورهای جلو و عقب مناسب (۲۶۵۲ میلیمتر) جای پا برای تمامی سرنشینان عالی است و به نسبت ابعاد بدنه با فضایی جادار و نسبتاً راحت در داخل اتاق روبرو هستیم. در خصوص صندوق عقب هم محفظه کارآمدی در اختیارمان قرار دارد که نیازهای معمول را پاسخ خواهد داد.

زیبایی یک بحث سلیقه‌ای است و تارا هم با سلیقه بسیاری از مردم ما هماهنگی دارد. اما با این حال اشاره به چند نکته در خصوص ظاهر این ماشین خالی از لطف نخواهد بود. اول اینکه خود پژو ۳۰۱ “که به نوعی پدر تارا محسوب میشود” نیز از طرح ساده‌ای برخوردار بوده و در غالب یک خودرو کاملاً اقتصادی، حداقل‌ها را ارائه داده است؛ حال ایران‌خودرو سعی نموده با طرحی جدید و متفاوت و حجم‌دهی برخی قسمت‌ها، به جذابیت‌های ظاهری این سدان کوچک فرانسوی بیفزاید، اما با کمی دقت متوجه میشوید که بخشی از هماهنگی میان اجزاء در این مسیر قربانی شده است. در واقع طراحی ۳۰۱ علیرغم تمامی سادگی‌هایش از نظر هارمونی میان خطوط و قطعات، شرایط بهتری داشت. نکته دیگر در خصوص چراغهای پیوسته عقبی است.

طراحی تارا

این سبک چراغها برای ماشین‌های عریض مناسب‌تر به نظر میرسد و حالا روی بدنه کوچک تارا چندان عالی از کار در نیامده. هرچند از یک زاویه دیگر میتوان گفت استفاده از این سبک چراغ‌های پیوسته میتواند به ماشین‌بازها حس خوبی بدهد چراکه به نوعی یادآورد خودروهای خوش‌نامی نظیر میتسوبیشی گالانت، هیوندای آزرا یا محصولات دوج می‌باشد. بخصوص که تاکنون هیچ خودرو وطنی با این سبک طراحی تولید نشده بود و از این جهت حس تنوع طلبی مشتریان تا حدودی ارضا میشود. دماغه ماشین هم از حالت خشنی بهره برده که هرچند بی‌نقص نیست اما نسبت به حالت تکراری دنا، فرم متفاوتی ارائه میکند. به طور کلی میتوان تارا را خودرویی نسبتاً خوش‌قیافه توصیف کرد که هرچند از نظر هارمونی خطوط و زیبایی و تناسب اندام بی‌نقص از کار درنیامده اما میتواند با خودروهای رده قیمتی خودش به رقابت بپردازد و در میان انبوهی از محصولات قدیمی بازار، حس تازگی داشته باشد.

پیشرانه‌های مختلفی برای تارا در نظر گرفته شده اما فعلاً تنها نمونه تولیدی از موتور TU5 پلاس بهره می‌برد. این موتور در واقع نسخه بهینه‌سازی شده همان TU5 قدیمی پژو است و حالا با ۱۱۳ اسب بخار قدرت و ۱۴۴ نیوتن‌متر گشتاور اندکی قویتر ظاهر میشود. جدا از اینها در بحث آلایندگی و مصرف سوخت هم شاهد بهبود نسبی اوضاع بوده‌ایم. از دیگر مشخصات پیشرانه تارا میتوان به سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ (CVVT)، پیستون ضد سایش و پمپ روغن با دبی متغیر اشاره نمود. در حال حاضر جعبه‌دنده تارا دنده‌ای از نوع ۵ سرعته دستی است اما احتمالاً به زودی شاهد عرضه این محصول با گیربکس ۶ سرعته جدید ایران‌خودرو خواهیم بود که در کشش، شتاب و مصرف سوخت ماشین تاثیر مثبتی میگذارد.

موتور تارا

شتاب رسمی نسخه دنده‌ای تارا ۱۲٫۵ ثانیه و مصرف سوخت ترکیبی ۷٫۰۶ (برای شرایط رانندگی ترکیبی) اعلام شده که برای یک خودرو امروزی اعداد متوسطی محسوب میشوند. مثلاً اگر قرار بر مقایسه با همین پژو ۳۰۱ باشد متوجه میشویم که نسخه فعلی تارا از لحاظ راندمان مقداری ضعیف‌تر از نماینده پژو است، هرچند برای یک رانندگی نرمال میتوان روی شتاب و کشش تارا حساب باز کرد و از شرایط کلی رضایت نسبی داشت.

متاسفانه آپشن‌های بسیاری نظیر: سانروف، دوربین دنده عقب، سیستم تاشوبرقی آینه‌های جانبی، سنسورهای نور و باران، سیستم ورود و استارت بدون کلید، روکش‌های چرمی، رینگ‌های ۱۶ اینچی آلومینیومی، صندلی‌های جلو برقی و ایربگ‌های جانبی از روی نسخه دنده‌ای تارا حذف شده‌اند؛ با این حال هنوز هم گزینه‌های قابل قبولی از جمله: ترمزهای چهارچرخ دیسکی مجهز به سیستم‌های کمکی ABS, EBD, HBA, TCS, ESC, HSA، کیسه هوا برای سرنشینان جلو، فرمان برقی بهمراه کلیدهای کنترلی، سیستم مالتی مدیا داراي ۴ عدد بلندگو و قابلیت میرورلینك، آنتن سقفي اكتيو، شیشه‌ها و آینه‌های برقی، مه‌شکن‌هاي جلو وعقب، قابليت تنظیم ارتفاع نور چراغ جلو از داخل خودرو، چراغ روشنایی در روز، چراغ مشایعت و خوش‌آمد گویی، سیستم پايش فشار باد تايرها (TPMS) و كروز كنترل و محدودکننده سرعت در لیست آپشن‌های تارا دنده‌ای دیده میشوند که جای امیدواری را زنده نگاه داشته‌اند. در خصوص ایمنی هم با توجه به جدید بودن پلتفرم مورد استفاده، استاندارد حفاظت از عابرین پياده، وجود کنترل پايداري فعال الكترونيكي و استفاده از ورق هاي دوفازي (Dual Phase) با استحكام بالا، میتوان از تارا به عنوان امن‌ترین محصول ملی ایران‌خودرو یاد نمود. البته پژو ۳۰۱ که به نوعی پدر تارا محسوب میشود در بحث ایمنی آنقدرها هم ایده‌آل نبوده و تنها ۳ ستاره از ۵ ستاره ممکن موسسه Euro-NCAP را بدست آورده است، اما با این حال نباید از یاد برد که این ستاره‌ها در سال ۲۰۱۴ و با استانداردهای آن دوره بدست آمده‌اند و در نتیحه ارزش بالاتری از ۴ ستاره سال ۲۰۰۰ پژو ۲۰۶ خواهند داشت.

فرزند تازه‌وارد سایپا یعنی شاهین میتواند به عنوان جدی‌ترین رقیب تارا مطرح باشد چراکه هر دو خودرو از پلتفرم‌های جدید برخوردارند و طبق ادعای کمپانی‌های وطنی از نظر ایمنی پیشرفت محسوسی نسبت به اسلاف خود داشته‌اند. خودرو شاهین از طراحی ظاهری هماهنگ‌تری بهره می‌برد، به لطف پرخوران توربو گشتاور بالاتری دارد و در نسخه فول یا همان G از برخی آپشن‌های اضافه نظیر سانروف (در قیاس با تارا دنده‌ای) برخوردار می‌باشد. اما در طرف مقابل تارا با پیشرانه ۱۶ سوپاپ تنفس طبیعی خود در قیاس با موتور ۸ سوپاپ توربوشارژر شاهین استهلاک و دردسرهای نگهداری کمتری دارد، کابین شکیل‌تری در اختیارتان قرار میدهد و با ارائه سیستم کنترل پایداری الکترونیکی و کروزکنترل میتواند رفاه و اسایش بیشتری به دنبال داشته باشد. در این بین محصولات دیگری نظیر ۲۰۷i صندوقدار و دنا پلاس هم وجود دارند که با پلتفرم‌های قدیمی‌ترشان از ایمنی پایین‌تری برخوردار هستند، ضمن اینکه ۲۰۷ از نظر فضای کابین (برای سرنشینان عقب) هم محدودیت زیادی دارد.