دناپلاس توربو اتوماتیک کامل‌ترین خودرویی است که روی پلتفرم پژو ۴۰۵ توسعه یافته. این سدان خانوادگی به نوعی ویترین تمامی دستاوردهای ایران‌خودرو محسوب می‌شود؛ یعنی هم از پیشرانه ملی EF7 (آن هم از نوع توربو اصلاح‌شده) برخوردار است و هم با آپشن‌های کامل مثل ایربگ‌های جانبی و صندلی‌های برقی و از همه مهم‌تر گیربکس اتوماتیک به نسل‌های گذشته خود فخر میفروشد. اما تمامی اینها دلیل نمی‌شوند که این محصول را یک خودرو بی‌نقص و ایده‌آل بدانیم. مثلاً در بحث طراحی، فاصله زیادی میان دنا با تولیدات روز جهان ایجاد شده، پلتفرم کلی و ایمنی ماشین هم وضعیت جالبی ندارند و کمبود ESP و مشکلات ارگونومی موجود برای خودروسازی پرسابقه ما مایوس‌کننده به نظر میرسند.

دنا پلاس توربو اتوماتیک

با این حال اگر نگاهی به رقبای قیمتی چینی داشته باشیم متوجه می‌شویم که نباید از دنا پلاس انتظار چندان زیادی داشت. در واقع این ماشین علیرغم تمامی کاستی‌هایش می‌تواند به عنوان گزینه‌ای به نسبت منطقی (در شرایط خاص کشور) مطرح باشد. بخصوص که گیربکس اتوماتیک دنا نسبتاً خوب از آب درآمده و با اصلاحات صورت گرفته روی توربو، مشکلات پیشرانه هم کمتر از قبل شده است. از همه مهم‌تر اینکه شبکه خدماتی گسترده ایران‌خودرو پشت سر این محصول قرار دارد که ریسک خریدش را در برابر رقبای چینی کاهش میدهد. این نکته به بازار دست دوم بهتر ماشین نیز منتهی شده که برای مشتریان ایرانی پارامتر مهمی به حساب می‌آید.

همان‌طور که گفتیم دناپلاس توربو روی پلتفرم سمند یا بهتر است بگوئیم پژو ۴۰۵ توسعه یافته و از این رو فریم کلی اتاق و صندوق عقب ماشین، مشابه همان محصولات قدیمی است؛ با این تفاوت که بدلیل حجیم شدن داشبورد و ضخامت بیشتر سقف (برای جایگذاری سانروف) فضای داخلی مقداری تنگ‌تر شده و از نظر جای پا و سر محدودیت‌ها اندکی افزایش یافته‌ است. با این حال یک خانواده ۴ نفره (با قد متوسط) می‌توانند از فضای داخلی دنا ابراز رضایت کنند و صندوق عقب ماشین هم محفظه کافی برای مسافرت‌های خانوادگی را در اختیارشان قرار خواهد داد.

داخل دنا پلاس توربو اتوماتیک

از نظر طراحی هم اوضاع کلی قابل قبول است و خطوط زیبا و هماهنگ داخلی با غریبلک فرمان تقریباً خوش‌دست و نشانگرهای خوانا پشت آمپر حس نسبتاً خوبی به راننده و سرنشینان هدیه می‌کنند. البته در این بین مشکلاتی مثل تکراری شدن دیزان داخلی، برخی ایرادات ارگونومیکی و کیفیت ساخت پایین میتوانند حس خوب شما را مقداری خدشه‌دار کنند. مثلاً کلیدهای کنترلی صندلی‌های برقی ماشین فقط در حالت باز بودن سویچ عمل می‌کنند و نکته بدتر اینکه این کلیدها در هنگام بسته بودن درب‌ها به سختی در دسترس قرار می‌گیرند! در واقع برای تنظیم راحت صندلی‌ها، باید ماشین روشن و درب‌ها باز باشند که در نوع حالت عجیبی است!

دنا به نوعی نسخه فیس‌لیفت شده سمند محسوب می‌شود که در نسخه پلاس به نقطه اوج تفاوت و ارتقاء ظاهری رسیده. البته پیشرفت‌های چهره دنا با اینکه محسوس و تاثیرگذار بوده اما نتوانسته فاصله میان این محصول با رقبای جهانی را جبران کند و در جای‌جای بدنه گرد و غبار کهنگی به چشم میخورد. متاسفانه در نمونه توربو و توربو اتوماتیک هم تغییر ظاهری خاصی صورت نگرفته و تفاوت‌ها به موارد محدودی مثل تغییر در سایز و طرح رینگ‌ها و علامت توربو روی بدنه خلاصه میشوند. چراغ‌های درشت جلو و زوایای تند و تیز و تا حدودی ناموزون سپر، ظاهر ماشین را از متدهای طراحی روز دور نگاه داشته‌اند و برخی ایرادات مونتاژی مثل درز بزرگ میان درب موتور با جلوپنجره، اقتصادی بودن ماشین را لو داده. با این حال باید اعتراف کرد که دناپلاس جذابیت‌های خاص خودش را هم دارد. بخصوص که بازار کشور ما محدود است و در این رده قیمتی رقیب قدر و خوش‌قیافه‌ای نداریم تا نقطه‌ضعف‌های دنا را به رخش بکشاند.

طراحی دنا پلاس توربو اتوماتیک

ظاهر خشن دنا با این جلوپنجره اسپرت و خطوط جسورانه بدنه، حس قدرت را به بیننده منتقل می‌کند و چهره عصبی ماشین با سلیقه خاص ایرانی‌ها هماهنگی کامل دارد. در نسخه توربو رینگ‌ها هم یک سایز بزرگ‌تر شده‌اند و با کاهش فضای خالی داخل گلیرها، هارمونی نیم‌رخ ماشین را بهبود بخشیده‌اند. البته در قسمت انتهایی شاید طرحی ناهماهنگ با دماغه هستیم اما گرافیک زیبای چراغ‌ها باعث شده که این قسمت (بخصوص در شب) جلوه مناسبی داشته باشد. در یک جمع‌بندی کلی می‌توان ظاهر دنا پلاس را زیباتر از سایر اعضا خانواده سمند توصیف نمود اما نباید فراموش کرد که برای رسیدن به سطح ایده‌آل، راه درازی در پیش است.

زیر کاپوت دنا پلاس توربوشارژر با همان پیشرانه ۴ سیلندر ۱۶ سوپاپ EF7 TC که قبلاً روی سورن توربو دیده بودیم مواجه می‌شویم. فقط در برخی قسمت‌ها (نظیر سیستم خنک‌کننده توربو) اصلاحاتی صورت گرفته تا نقطه ضعف‌های نسخه اولیه کمرنگ‌تر شود و اتومبیل از نظر استهلاک و عدم افت عملکرد، شرایط بهتری داشته باشد. اما روی کاغذ اعداد و ارقام مشابه همان سورن توربو است، یعنی در دور ۵۵۰۰ به حداکثر قدرت ۱۵۰ اسب بخار میرسیم و از دور ۲۲۰۰ الی ۴۸۰۰ چیزی در حدود ۲۱۵ نیوتن‌متر گشتاور در اختیارمان قرار می‌گیرد. با اضافه شدن توربو سایز رینگ‌ها هم یک شماره بزرگ‌تر شده تا جدا از بحث زیبایی روی انتقال گشتاور ایمن‌تر و پایداری ماشین تاثیر بگذارد.

موتور دنا پلاس توربو اتوماتیک

اما مهم‌ترین تفاوت در بحث سیستم انتقال قدرت است. جایی که یک گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک جایگزین مدل ۵ سرعته دستی قدیمی شده تا رانندگی با این خودرو وطنی ساده‌تر از قبل گردد. البته دنا پلاس اتوماتیک هم مشابه تمامی خودروهای اقتصادی اتومات، مقداری افت عملکرد را تجربه کرده و با شتاب حدود ۱ ثانیه ضعیف‌تر از نسخه دنده‌ای، مصرف سوخت بیشتری هم خواهد داشت. تمامی این موارد به پرت انرژی موجود در سیستم مبدل گشتاور و حدود ۳۸ کیلوگرم وزن بالاتر این ماشین (نسبت به نسخه منوال) مربوط میشوند. با این حال عملکرد کلی دنا اتوماتیک راضی‌کننده است و بخصوص در شتاب ثانویه و حداکثر سرعت تفاوت خاصی میان مدل دستی با اتومات دیده نمی‌شود. تعویض دنده‌ها نیز نرم و روان صورت می‌گیرد و مشکل تقه‌زدن برخی رقبا یا تاخیرهای انواع CVT اینجا دیده نمیشوند. ترمزهای چهارچرخ دیسکی ماشین هم در حالت عادی عملکرد قابل قبولی دارند اما بهنگام شتاب‌گیری مقداری ضعیف عمل می‌کنند و در این شرایط باید با احتیاط بیشتر عمل نمود. متاسفانه این محصول هنوز به سیستم کنترل پایداری الکترونیکی تجهیز نشده و از این رو داخل پیچ‌های تند مقداری ضعیف عمل می‌کند، هرچند در صورت رعایت سرعت مجاز، کنترل خودرو به این راحتی‌ها از دست خارج نخواهد شد. نکته بعدی برقی شدن فرمان خودرو است. این مورد جدا از برداشتن بار از روی موتور، به سهولت رانندگی در شهر نیز منجر شده اما متاسفانه در سرعت‌های بالاتر میزان سفت شدن فرمان کافی نیست و این مورد سطح تسلط راننده را مقداری کاهش خواهد داد.

دنا پلاس ساده در ابتدا با آپشن‌های بسیار خوبی به بازار عرضه شد تا جایی که تصور می‌کردیم در نسخه توربو و بعد از آن توربو اتوماتیک، سطح امکانات بسیار فراتر برود و به خودروهای روز جهانی برسد؛ اما متاسفانه اتفاقی که افتاد این بود که ایران‌خودرو آپشن‌های مدل‌های ارزان‌تر را کاهش داد تا پرچمدار دنا یعنی نسخه توربو اتومات لوکس‌تر به چشم آید! مثلاً سانروف و ایربگ‌های جانبی که زمانی حتی روی مدل غیر توربو هم نصب شده بودند اکنون بصورت استاندارد فقط در نسخه اتوماتیک ارائه می‌شوند و مابقی محصولات باید به شکل سفارشی از این آیتم‌ها بهره برند. در هر صورت دناپلاس توربو اتوماتیک از تجهیزات جانبی قابل قبولی نظیر: ترمزهای چهارچرخ دیسکی مجهز به ABS و EBD، کیسه هوا برای راننده و سرنشین جلو بهمراه ایربگ‌های جانبی (جمعاً ۴ عدد)، فرمان برقی مجهز به کلیدهای کنترلی و روکش چرمی، تهویه مطبوع اتوماتیک بهمراه دریچه جداگانه برای سرنشینان عقب، سیستم مالتی‌مدیا با امکان برقراری ارتباط با موبایل، دوربین دنده عقب و رهیاب ماهواره‌ای، چراغ‌های مه‌شکن جلو و عقب، چراغ‌های روشنایی در روز، چراغ خوش‌آمدگویی و مشایعت، امکان تنظیم ارتفاع نور چراغ‌ها از داخل، آینه‌های جانبی برقی تاشونده، شیشه‌های برقی، ایموبلایزر، ایزوفیکس، سنسور دنده عقب، رینگ‌های ۱۶ اینچی آلومینیومی، صندلی‌های جلو برقی با قابلیت تنظیم در ۸ جهت، سان‌روف برقی و کروز کنترل برخوردار است که با توجه به رده قیمتی امکانات خوبی محسوب می‌شوند. فقط ای کاش هرچه زودتر نسبت به نصب آپشن نه چندان گران ESP نیز اقدام گردد تا سطح ایمنی دنا نیز همچون سایر قسمت‌ها ارتقاء بیشتری یابد.

درست است که دنا پلاس توربو اتوماتیک مشکلات کیفی و امنیتی دارد و از نظر پلتفرم هم یک خودرو کاملاً قدیمی محسوب می‌شود اما با توجه به قیمت و رقبای موجود در بازار محدود داخلی، حرف‌هایی برای گفتن خواهد داشت. مثلاً خودرو خوش‌ساخت، ایمن و زیباروی چری یعنی آریزو ۵، تنها در نسخه تنفس‌طبیعی لوآپشن، آن هم با گیربکس دنده‌ای در این حدود قیمت عرضه می‌شود و مدل‌های کامل‌ترش بسیار گران‌تر هستند. برلیانس H330 هم علیرغم ظاهر هماهنگ‌تر و استهلاک مقداری پایین‌تر، با مشکل کمبود امکانات و شتاب نه چندان مناسب روبرو است. در واقع اگر فاکتورهای گیربکس اتوماتیک و شتاب کافی برایتان خیلی مهم باشد دناپلاس اتومات تنها خودرو صفرکیلومتری است که در این سطح می‌توانید خریداری کنید. مگر اینکه سری به بازار دست دوم‌ها بزنیم که در آن صورت از آریزو ۵ توربو گرفته تا ام جی ۶ و بسیاری انتخاب‌های پرریسک دیگر (ریسک بدلیل دست دوم بودن و گرانی قطعات یدکی) در دسترس هستند. بسترن B30 هم انتخاب نسبتاً خوب و مطمئنی است اما قیمت بالاتری دارد.