روزنامه خراسان نوشت: این توافق قطعا ابعاد دیگری را هم در بر خواهد گرفت امابه نظر می رسد آن چه در باره این توافق مهم تر از اصل انعقاد آن است پایداری و به نتیجه رسیدن آن است.

همان طور که اشاره شد گسل های بالقوه و بالفعل موجود میان ایران و عربستان گاه چنان عمیق است که ترمیم آن به مدت ها زمان نیاز دارد و به صرف یک اعتماد سازی اولیه نمی توان انتظار محو آن ها را داشت چراکه این توافق در خلأ اتفاق نیفتاده و به طور اجتناب ناپذیری طیفی از منافع و ملاحظات دو طرف در آن درگیر است. به قول ضرب المثل معروف انگلیسی” the devil is in the detail” «شیطان در جزئیات {خوابیده} است».

این که سرانجام موضوع یمن چه خواهد شد و آیا ریاض به سمت حل و فصل آن می‌رود یا همان رویه سابق را ادامه خواهد داد؟ این که معادله لبنان از بن بست خارج می شود یا نه ؟ این که اقدامات تخریبی درباره حضور ایران در عراق ادامه خواهد یافت یا نه ؟ این که شارژ مالی بنگاه های رسانه ای ضد ایرانی متوقف می شود یا نه ؟

مناسبات احتمالی با تل آویو و نسبت آن با تحرکات این رژیم علیه ایران چگونه خواهد بود؟ نگاه ریاض به این توافق واقعی یا حرکتی تاکتیکی و برای گرفتن امتیاز از آمریکا و اسرائیل است ؟ یا این که تا چه حد می توان از تکرار اقدامات احساسی و هیجانی در مناسبات ۲ کشور جلوگیری کرد ؟ و…که مجموعه ای از جزئیات البته مهمی است که می تواند موفقیت این توافق مهم را به مخاطره افکند و همچون بومرنگی وضعیت روابط دو کشور را به شرایط بدتر از وضعیت پیشا توافق ببرد.