کسوت وزارت خارجه برتن داشت و آمده بود به جمع خبرنگاران تا به سوالات آنان پاسخ دهد… یکی از آن میانه پرسید، شما در سیاست خارجی دروغ هم می‌گویید؟

چه جوابی باید می‌داد؟ شما بودید چه پاسخی می‌دادید؟

شعری خواند و رفت سراغ سوال بعدی:

جز راست نباید گفت/ هر راست نشاید گفت

پاسخی هوشمندانه است؛ نه؟ حتی اگر هوشمندانه نباشد، به قدری تامل می‌ارزد!

اما این گفت‌وگو مرا برد به صحنه یک اختلاف خانوادگی که زن و شوهری را از چشم یکدیگر انداخته بود.

مرد برای آنکه صداقتش را به همسرش نشان دهد، همه رازهای مگوی خود را به او گفته بود: زن هم که آتو دستش آمده بود، چپ و راست آنها را به رخ او می‌کشید… جنون از این بالاتر؟!

نمی‌دانم چرا… اما به نظرم صداقت و راستگویی جز تدین، نیاز به تعقل هم دارد!

نگارنده حسین سروقامت