فیلم «بدون قرار قبلی» به کارگردانی بهروز شعیبی از چهارشنبه هفته گذشته و در آستانه ولادت امام رضا (ع) اکران خود را در سینماها آغاز کرد. این فیلم در چهلمین جشنواره فجر رونمایی شد و جایزه بهترین فیلم از نگاه ملی را از آن خود کرد. پگاه آهنگرانی بازیگر اصلی فیلم است و مصطفی زمانی، صابر ابر و الهام کردا نیز چهره‌های دیگری هستند که در آن ایفای نقش کرده‌اند.
بیشتر بخوانید: «موقعیت مهدی» فیلمی که نفس را در سینه حبس می‌کند
افتتاحیه فیلم شعیبی جمعه هفته گذشته با حضور عوامل فیلم و حامد بهداد، طی مراسمی در مشهد برگزار شد. به بهانه اکران «بدون قرار قبلی»، در ادامه مطلب به این فیلم و ویژگیهای آن پرداخته‌ایم. در خلاصه داستان فیلم آمده است: یاسمین به سن و سال پسر شش ساله‌اش بوده که به آلمان(برلین) مهاجرت کرده و حالا با مرگ پدر، ناچار است پس از سی سال به ایران بازگردد. پسرش دچار اوتیسم است و این سفر را برایش دشوار می‌کند. یاسمین شناختی از پدرش ندارد و بیش از آن میراثی که پدر برایش گذاشته، باعث تعجب او می‌شود. اقامت کوتاه و ناخواسته او در زادگاه پدر و دیدار با کسانی که پدرش را می‌شناسند، یاسی را به درک تازه‌ای از انسان و مفهوم مرگ می‌رساند.
بهترین شکل ممکن
قصه فیلم «بدون قرار قبلی» درباره زنی به نام «یاسمن» با بازی پگاه آهنگرانی است که در کشور آلمان زندگی کرده و بزرگ شده. او به بهانه مرگ پدرش مجبور می‌شود سفر کوتاهی به ایران داشته باشد. این شخصیت در طول سفر خود با اتفاقات تازه و آدم‌هایی مواجه می‌شود که تغییراتی در نگاه و افکار او به وجود می‌آورند. قصه فیلم شعیبی با الهام از یکی از داستان‌‌های کتاب «بهترین شکل ممکن» اثر مصطفی مستور نوشته شده است. در واقع همزمان با سفری که در قصه فیلم، از برلین تا تهران و در نهایت مشهد شاهد آن هستیم، سفری هم در درون شخصیت اصلی فیلم اتفاق می‌افتد و مخاطب در این سفر با او همراه می‌شود.
هر چند که با توجه به فضای «بدون قرار قبلی» و قصه، انتظار نداریم شاهد اتفاقات ویژه و هیجان انگیزی در آن باشیم، اما فیلم در لحظاتی کُند پیش می‌رود و ممکن است کمی مخاطب را خسته کند. البته این کندی به اندازه‌ای نیست که ارتباط تماشاگر با فیلم قطع شود و حال و هوای مخاطب را از بین ببرد.
یکی از ویژگیهای ارزشمند «بدون قرار قبلی»، برانگیختن احساسات مخاطب و تاثیرگذاری آن است. فیلم به واسطه روایت برشی از زندگی شخصیت اصلی خود، حس عشق به وطن، دلبستگی به سرزمینی که ایرانیان در آن ریشه دارد و آرام گرفتن در آغوش امن امام رضا (ع) را در مخاطب زنده و به او یادآوری می‌کند. هر چه فیلم جلو می‌رود و هر چه به اواخر سفری که به آن اشاره کردیم نزدیک می‌شویم، مخاطب بیشتر تحت تاثیر فضای آن قرار می‌گیرد و بیشتر با فیلم همراهی می‌کند.
یکی دیگر از ویژگیهای مثبت «بدون قرار قبلی» بازی بازیگران آن است. پگاه آهنگرانی در نقش شخصیت «یاسمن» که قصه حول محور او می‌چرخد، بازی خوبی دارد. او در ابتدای فیلم تصویر باورپذیری از شخصیتی سرد و بی‌احساس به نمایش می‌گذارد و تغییر و تحولی را که برایش رخ می‌دهد نیز به خوبی نشان می‌دهد. همچنین مصطفی زمانی انتخاب مناسبی بوده برای کاراکتر ویژه‌ای که در این فیلم نقشش را ایفا کرده. آرامشی که در لحن و کلام او وجود دارد با شخصیت پردازی‌اش همخوان است.
بیشتر بخوانید: «لامینور»؛ موقعیت شخصی یک فیلمساز مولف
الهام کردا نیز از دیگر بازیگران «بدون قرار قبلی» است که چالش صحبت کردن با لهجه مشهدی را پیش رو داشته است. هرچند که نمی‌توان گفت لهجه را بی‌نقص ادا می‌کند، اما عملکردش چندان هم بد نیست.
نوشته سعید حضرتی
